اثربخشي دعادرماني بر كاهش عقايد ناكارآمد نوجوانان داراي مشكلات تحصيلي

هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي دعادرماني بر كاهش عقايد ناكارآمد نوجوانان شهرستان قشم مي‌باشد. بدين‌منظور، 32 نفر از نوجوانان شهرستان قشم كه دچار افت تحصيلي و عقايد ناكارآمد بودند، به شيوه تصادفي در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. مفاهيم و مراحل دعادرماني، طي 8 جلسه هفتگي در شهر قشم انجام شد. پرسش‌نامه عقايد غيرمنطقي جونز (IBT)، در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل شد. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه ميانگين نمرات افكار غيرمنطقي، در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه در مرحله پس‌آزمون، كاهش معناداري پيدا كرده است (P 0.001). همچنين، نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه ميانگين نمرات خرده‌مقياس‌هاي باورهاي غيرمنطقي، توقع تأييد از ديگران، سرزنش كردن خود، بي‌مسئوليتي عاطفي، نگراني توأم با اضطراب، اجتناب از مشكل، وابستگي، درماندگي براي تغيير و كمال‌گرايي در گروه آزمايش، نسبت به گروه گواه در مرحله پس‌آزمون كاهش معناداري پيدا كرده است.