هم‫ نهادي كنش ضدقهرمانان در گزيده‫ اي از قصه‫ هاي عامۀ ايراني (با نگرشي ويژه به روايت‫ شناسي ساخت‌گرا‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬)

پژوهش‫هاي گوناگوني كه درباره قصه‫هاي عامۀ ايراني صورت گرفته، بيشتر متمركز بر تحليل ساختار روايت و بررسي كيفيت عمل «قهرمانان» قصه بوده است. در اين پژوهش، با استناد به مجموعه‌قصه‫هاي گردآوري‌شده توسط فضل‌الله مهتدي (صبحي) كه با عنوان افسانه‫هاي كهن انتشار يافته است، چهار قصه به‌عنوان مطالعۀ موردي برگزيده شد تا براساس نظريه‫هاي روايت‫شناسان معاصر بررسي شود. پژوهش حاضر مشخصاً بر «كنش ضدقهرمان» در اين قصه‫ها تمركز يافته و هدفش اين است كه آشكار كند به‌رغم نمونه‫وار بودن شخصيت‫ها در اين قصه‫ها، زنجيره‏اي از كنش‫هاي خصومت‏آميز چگونه و با چه كيفياتي، توسط كنشگراني فعال و اراده‏مند با روش‏هاي گوناگون خلق شده‏اند. پرسش‫‌هاي اصلي مقاله به اين شرح‌اند: زنجيره شرارت بر شالوده كدام رشته از كنش‏هاي مشترك ضدقهرمانان در قصه‏هاي عامه شكل مي‏گيرد؟ بسامد كنش‏هاي هم‌نهاد چگونه ميان كنش و شخصيت رابطه استلزام پديد مي‏آورد؟ روش گردآوري اطلاعات كتابخانه‌‌اي و روش تحقيق هم توصيفي ـ تحليلي است. دستاورد تحقيق حاضر اين است كه به‌صورت ابداعي براساس زنجيره كنش‏هاي مشترك ضدقهرمانان، بسامد الگوهاي كنش آنان را طبقه‫بندي و جدول‏بندي كرده و تشابهات كنش آنان را با روشي مقايسه‫اي بازنمايانده است. نيز به اين نتيجه رسيده است كه باوجود كنش‫هاي مشابه و مشترك و توليد انواع «شرارت‫هاي يكسان» توسط ضدقهرمان در قصه‫هاي عامه، برمبناي نظريۀ ساخت‌گرايان، محتواي كنش آنان، از رفتار نهادين شخصيت‫هاي ضدقهرمان در اين قصه‫ها پيروي مي‫كند.