مطالعه مؤلفه تمركززدايي در آثار تصويري‌تأليفي پسامدرن

گفتمان پسامدرن در كتاب هاي تصويري در محاوره بين مسائل جهاني و محلي عموماً با واقعيت هاي اجتماعي و اخلاقي و چندفرهنگي بيان شده است. درمجموع گفتمان پسامدرن در مسير تمركززدايي قرار دارد و اين مؤلفه در فرايند متون ديداري زمينه‌ساز پرسش هاي فلسفي است؛ پرسش هايي كه حضور مخاطب را به‌عنوان عاملي ديگر در چندفاعليتي شدن كتاب هاي تصويري رقم مي زند. درنتيجه در اين كتاب ها كه براساس ديدگاه تقابلي شكل گرفته اند، هيچ فرديت متمركزي ديده نمي شود و تعامل اساسي ترين هدف در اين كتاب هاست. هدف اين پژوهش يافتن شيوه هايي است كه تصويرگرمؤلف از آن‌ها به‌عنوان تمهيداتي در تمركززدايي متن ديداري بهره مي برد. اين شيوه ها شامل كادربندي و فضاسازي، سازه هاي روايي و پوياي تخيلي، شكست و انسداد زماني و مكاني و منطق سوررئاليستي است كه منجر به ايجاد تعامل در گفتمان پسامدرنيستي موجود شده و زمينه هاي پرسش ها و پژوهش هاي فلسفي را فراهم آورده است. بر همين اساس، كتاب صداهايي در پارك اثر آنتوني براون، به‌عنوان متغير پژوهش، بررسي و در اين ميان، مثال هايي از آثار مشابه نيز براي درك بهتر موضوع ارائه شده است. سؤال اين است كه مؤلفه هاي تمركززدا به‌وسيله تصويرگر چگونه در تصويرسازي نمايان مي شوند.