نقش مؤلفه هاي تفكر انتقادي در پيش‌بيني خودكارآمدي دانشجويان پزشكي (مطالعه موردي: دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان)

هدف اين پژوهش، بررسي نقش مؤلفه هاي تفكر انتقادي در پيش بيني خودكارآمدي (تلاش، خودتنظيمي و پشتكار) در بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر شيوه گردآوري داده ها، توصيفي همبستگي است. جامعه آماري اين پيمايش  6089 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان است كه با روش نمونه گيري تصادفي و با استفاده از فرمول حجم نمونه كوكران تعداد 361 نفر از آنها براي نمونه پژوهش انتخاب شد و براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه استانداردشده و محقق ساخته استفاده  شده است. روايي محتوايي پرسشنامه محقق ساخته در اين پژوهش نيز ازطريق بازبيني كارشناسان اين حوزه تأييد شده و سپس پايايي كل پرسشنامه به روش آلفاي كرونباخ 0/90 محاسبه شده است. براي تحليل داده ها، نرم افزار آماري SPSS 20  به كار گرفته شده است. نتايج به دست آمده با توجه به فرضيات پژوهش نشان مي دهد مؤلفه هاي بلوغ شناختي و درگيري ذهني از ابعاد گرايش به تفكر انتقادي، روي تلاش دانشجويان تأثيرگذار است؛ اما مؤلفه خلاقيت نتوانست تلاش دانشجويان را پيش بيني كند. مؤلفه هاي خلاقيت و درگيري ذهني نيز توانست خودتنظيمي دانشجويان را پيش بيني كند؛ اما بلوغ شناختي روي خودتنظيمي دانشجويان تأثيرگذار نبود و درنهايت، ابعاد گرايش به تفكر انتقادي (خلاقيت، بلوغ شناختي و درگيري ذهني) پشتكار دانشجويان را پيش بيني كرد؛ به عبارت ديگر، ابعاد تفكر انتقادي بر پشتكار دانشجويان تأثيرگذار بود. به طور كلي، مؤلفه هاي تفكر انتقادي به جز در چند مؤلفه بر خودكارآمدي دانشجويان تأثيرگذار است و آن را  پيش بيني مي كند.