روش‌شناسي خواجه‏ نصيرطوسي در تدبيرمنزل و تأثير آن در سبك زندگي

مباني معرفتي و زمينه‌هاي غيرمعرفتي، شيوه شكل‌گيري و روش‌شناسي بنيادين نظريه‌ها و انـديشه‌هاي انـديشمندان را تعيين مـي‌كنند. خـواجه‏نصيـرالدين طـوسي، پس از ابن‏سينا مفصل‌ترين مباحث را درباره تدبير منزل بيان كرده است؛ اگرچه در آثارش به ‎ طور مستقيم به مباني معرفتي و روشي تدبيرمنزل نپرداخته است. هدف اين نوشتار، تبيين روش‌شناسي معرفتي خواجه‏نصير در تدبيرمنزل است و به اين پرسش پاسخ مي‌دهد كه حكمت منزلي خواجه‏نصير برمبناي چه روش‌شناسي معرفتي استوار است؟ تدبيرمنزل خواجه با تكيه بر مباني و روش ‎ هاي متنوع مانند دين ‎ مداري، مدنيت‌گرايي، عقل ‎ گرايي، اخلاق ‎ گرايي، سنت ‎ گرايي و غايت‌نگري روش ‎ شناسي بنياديني را مطرح مي ‎ كند كه در آن مجموعه ‎ اي از احكام، بايدها و نبايدها و تكاليف براي ساماندهي زندگي سعادتمند و ايده‏آل ترسيم مي ‎ شود. روش‌شناسي معرفتي او، ياريگري مدبِّر براي هدايت منزل و دستيابي به سعادت دنيوي و اخروي است و بر سبك زندگي اسلامي و سنتي تأكيد مي ‎ كند. اين نوشتار، به ‌روش تحليلي ‌توصيفي، روش‌شناسي معرفتي خواجه‏نصير در تدبيرمنزل را بررسي و به تأثير آن در سبك زندگي مي‌پردازد.