تحليل نشانه‌شناختيِ اجتماعيِ متن و تصوير در داستان القنديل الصغير

قرار گرفتن نوشتار و تصوير در يك راستا و توليد يك متن هدفمند و معنادار، فرايندي گفتماني و در نتيجه فرهنگي و اجتماعي است. اين كُنش و رفتار اجتماعي در مورد ادبيات كودك و داستان هايي كه براي كودكان نوشته مي شود از ارزش و اهميّت والايي برخوردار است و در سطحي فراتر؛ يعني بينافرهنگي عمل مي كند؛ زيرا سرعت پردازش تصوير و رمزگشايي آن براي كودك بيشتر از متن خطي است. القنديل الصغير يكي از بهترين داستان هاي كوتاه غسان كنفاني نويسنده حوزه ادبيات پايداري فلسطين است كه براي القاي مفاهيم ايدئولوژي و ارزشي، گفتماني چندوجهي را به كار بسته تا كليدي ترين واژه ها در فرهنگ لغت فلسطين را در نهاد كودكان آن سرزمين كه نيازمند آموزشند، نهادينه سازد. در اين پژوهش سعي شده با خوانش داستان مذكور و با تكيه بر مطالعات نشانه شناختي اجتماعي، به اين سوال پاسخ داده شود كه نشانه شناسي اجتماعي به عنوان گرايشي نوين، چگونه در كشف لايه هاي زيرين معنا و تحليل گفتماني متن و تصاوير ترسيم شده در اين داستان عمل مي كند؟ كنفاني به خوبي دريافته كه كودكان فلسطيني به عنوان آينده سازان وطن كار كرد و رسالتي مهم بر دوش دارند و آن آزادي وطن از سيطره اشغالگران صهيونيستي است، لذا كُنش هاي مادي و پويا بيشترين بسامد را در رمزگزاري واقعيت برعهده گرفته كه غالباً با وجه خبري و قطعيت بالا ارائه شده اند. نويسنده همچنين از قابليت نشانه هاي زماني ـ مكاني و تصويري به عنوان تكميل كنندۀ معنا، براي استحكام متن، جلب توجه كودك و القاي پيام غافل نمانده است.