مدح پيامبر(ص) در آيينه لاميّه شقراطيسيّ

بدون ترديد در طول تاريخ اسلام و در ميان آثار نظم و نثر زمانها و مكان هاي مختلف نشانه هايي ارزشمند از ستايش خاتم پيامبران حضرت محمد(ص) به چشم مي خورد كه نه تنها از جانب ادباي مسلمان كه بعضا توسط اديبان ساير اديان الهي نيز صادر شده است. در متون بجا مانده از دوران درخشان ادبيات عربي در اندلس نيز نمونه هايي برجسته از مدح آن حضرت مشاهده مي شود كه در اين ميان ميتوان به قصيده لاميه شقراطيسي، اديب و شاعر و فقيه اندلسي اشاره كرد كه در 133 بيت، سيره و غزوات و معجزه هاي حضرت رسول(ص) را به تصوير كشيده است. از امتيازات اين قصيده اين است كه برخلاف ساير مدايح نبوي آن دوره كه در ضمن اغراض شعري ديگر مي گنجيد همه ابيات اين قصيده طولاني به تبيين زواياي زندگي شخصي و اجتماعي پيامبر گرامي اختصاص يافته است و سرشار از صنايع بديعي است. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي استنتاجي و آماري لاميه شقراطيسي در راستاي تعيين محور اساسي مضامين قصيده و كشف پربسامدترين مضمون آن در مدح پيام آور اسلام است، و با عنايت به اهميت غزوات و مبارزات آن حضرت در راه حمايت از دين اسلام و گسترش پيام هاي آن انتظار مي رود كه اين مضمون از فراوان ترين بسامد در اين قصيده برخوردار باشد. و همين بارزه اين لاميه را رنگي حماسي ـ اسلامي بخشيده كه مطالعه آن جوششي سازنده در رگهاي خواننده برمي انگيزد.