تأثير دلبستگي ايمن بر شكل‌گيري سرمايه اجتماعي با تأكيد بر انديشه تربيتي امام موسي صدر

دلبستگي مادر  كودك پيوند عاطفيِ پايداري است كه زمينه‌‌هاي شكل‌‌گيري آن پيش از تولد كودك است و در سال‌‌هاي ابتدايي عمر به نقطه اوج خود مي‌‌رسد. شخصيت و روابط اجتماعي انسان به‌شدت متأثر از كيفيت دلبستگي او در دوران كودكي است. ﺳﺮﻣﺎيه اﺟﺘﻤﺎعي نيز به‌عنوان ثروت نامرئيِ جوامع ﺑﺮ رواﺑﻂ اجتماعي ميان انسان‌ها تمركز دارد و زمينه تداوم و تقويت روابط، همكاري و تعاملات را در ابعاد مختلف جامعه فراهم مي‌‌سازد؛ بنابراين كيفيت و نوع دلبستگي مي‌‌تواند در جهت تقويت يا تضعيف سرمايه اجتماعي مؤثر باشد. در اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي تلاش شده با تأكيد بر انديشه تربيتي امام موسي صدر تأثير دلبستگي ايمن بر كيفيت سرمايه اجتماعي بررسي شود. با توجه به انديشه تربيتي امام موسي صدر مي‌‌توان دريافت او ضمن تأكيد بر لزوم شكل‌‌گيري «پيوند عاطفي» در خانواده، مادر يا همان «چهره دلبستگي» را ترغيب مي‌‌كند كه در تقويت اين رابطه نهايت كوشش خود را داشته باشد. محصول اين «پيوند عاطفي» ارتباط محكم بين نسل‌‌ها است. او با استناد به منابع و آموزه‌هاي اصيل ديني مادر را مصداق بارز «وجه الله» در روي زمين مي‌‌داند كه با فدا‌كردن جسم و جان خود كودك را غرق در درياي محبت و لطف مي‌‌كند. بر پايه ديدگاه امام موسي صدر مي‌توان گفت با تشكيل دلبستگي ايمن دركودكي، انساني مؤمن، متعهد و مسئوليت‌پذير پرورش مي‌يابد كه مي‌تواند سرمايه اجتماعي عظيمي را توليد كند.