اثرات تمرين تركيبي با و بدون رژيم غذايي بر بيوماركرهاي التهابي پلاسما و اختلال عملكرد اندوتليال در بيماران سالمند مبتلا به ديابت نوع دو

THE EFFECTS OF COMBINED EXERCISE WITH an‎d WITHOUT DIET ON PLASMA INFLAMMATORY BIOMARKERS an‎d ENDOTHELIAL DYSFUNCTION IN ELDERLY PATIENTS WITH TYPE 2 DIABETES

مقدمه: التهاب نقش مؤثري در بروز و گسترش اختلالات متابوليكي و ورزش به تنهايي همراه با محدوديت‌هاي رژيم‌ غذايي جهت كاهش وزن، اثرات مفيدي بر كاهش بيوماركرهاي التهابي به‌ويژه در بيماري ديابت نوع دو ايفا مي‌كند. هدف پژوهش حاضر ارزيابي اثرات تمرين تركيبي (مقاومتي- هوازي) با و بدون محدوديت رژيم غذايي جهت كاهش وزن بر برخي ماركرهاي التهابي (CRP، TNF-α و ICAM-1) در مردان سالمند مبتلا به ديابت نوع دو است. روش‌ها: 42 مرد سالمند مبتلا به ديابت نوع دو (سن: 2/0±67/6، وزن: 7/4±85/2، BMI: 2/0±28/2) پس از همسان‌سازي براساس سطوح سرمي گلوكز و نمايه‌ي توده‌ي بدني به‌طور تصادفي در يكي از 3 گروه: تمرين تركيبي (15 نفر)، تمرين تركيبي همراه با رژيم غذايي كاهش وزن (14 نفر) و رژيم غذايي كاهش وزن به تنهايي (13 نفر) قرار گرفتند. برنامه‌ي تمرين تركيبي با تمرين هوازي شامل راه رفتن و دويدن با شدت 50-75 درصد ضربان قلب ذخيره بود و تمرين مقاومتي شامل حركت پرس سينه، زير بغل سيم كش، جلو ران و پشت ران با 3 جلسه در هفته و به‌مدت 12 هفته انجام شد. يافته‌ها: پس 12 هفته مداخله، كاهش معناداري در سطوح سرمي ماكرهاي التهابي (CRP، ICAM-1 و TNF-α) در پس آزمون نسبت به پيش آزمون در هر سه گروه مشاهده شد (P<0.001 براي همه). با اين حال، تحليل آزمون تعقيبي بونفروني نشان داد، تمرين تركيبي همراه با رژيم غذايي نسبت به تمرين تركيبي و محدوديت رژيم غذايي به تنهايي اثرات بيشتري بر كاهش CRP، ICAM-1 و TNF-α داشت شد (P<0.001 براي همه). علاوه بر اين، كاهش (ICAM-1 (P<0.001 و (TNF-α (P<0.001 پس از تمرين تركيبي در مقايسه با محدوديت رژيم غذايي و كاهش CRP پس از محدوديت رژيم غذايي نسبت به تمرين تركيبي به‌طور معناداري بيشتر بود (P<0.001). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد در افراد سالمند مبتلا به ديابت نوع دو، محدوديت كالري مبتني بر كاهش وزن همراه با تمرين تركيبي مناسب‌تر است كه براي تعديل و تنظيم بيوماركرهاي التهابي و اختلال عملكرد اندوتليال در مقايسه با تمرين مقاومتي يا تمرينات هوازي به تنهايي توصيه مي‌شود.

Background: Inflammation plays an important role in the incidence and development of metabolic disorders and exercises along with dietary restrictions for weight loss. It has beneficial effects on reducing inflammatory markers, especially in type 2 diabetes. The purpose of this study was to evaluate the effect of combined exercise (resistance-aerobic) with and without diet restriction on weight loss on some inflammatory markers (CRP, TNF-α and ICAM-1) in elderly men with type 2 diabetes. Methods: 42 elderly men with type 2 diabetes (age: 67.6 ± 2.2, weight: 85.2 ± 7.4, BMI: 28.2 ± 0.2) after homogenization based on serum levels Glucose and mass index were randomly assigned to one of 3 groups: Combined exercise (15), combined exercise with weight loss diet (14), and weight loss diet alone (n = 13). The combined exercise program included aerobic training with 50-70 percent of reserved heartrate and resistance training included chest press, cable pull-down, machine leg extention and machine lying leg curl on 3 sessions per week for 12 weeks. Results: After 12 weeks of intervention, there was a significant decrease in serum inflammatory markers levels (CRP, ICAM-1 and TNF-α) in the post-test compared to the pre-test in all three groups (P<0.001). However, bonferroni post-hoc analysis showed that combined exercise with diet compared to combined exercise and dietary restriction alone had more effects on reducing CRP, ICAM-1 and TNF-α (P<0.001). In addition, reduction of ICAM-1 (P<0.001) and TNF-α (P<0.001) after combined exercise compared to dietary restriction and CRP reduction after dietary restriction than combined exercise was significantly higher (P<0.001). Conclusion: It suggested that in elderly type 2 diabetic patients, caloric restriction-induced weight loss with combine exercise is more appropriate for modulating of endothelial biomarkers and Inflammation dysfunctional levels than resisted exercise training or aerobic training alone.