عنوان مقاله :
مقايسه‌ي اثر هشت هفته تمرين تداومي متوسط و تناوبي شديد بر آنژيوژنز قلب موش‌هاي نر ديابتي نژاد ويستار
عنوان به زبان ديگر :
COMPARISON OF THE EFFECT OF EIGHT WEEKS OF MODERATE CONTINUOUS and SEVER INTERVAL TRAINING ON CARDIAC ANGIOGENESIS IN WISTAR MALE DIABETIC RATS
پديد آورندگان :
شهيدي، فرشته دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي - دانشكده ي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي، تهران , يزداني، فرامرز دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي - دانشكده ي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي، تهران , گائيني، عباسعلي دانشگاه تهران - دانشكده ي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي , كريمي، پوران دانشگاه علوم پزشكي تبريز - دانشكده ي علوم اعصاب - گروه پزشكي
كليدواژه :
آنژيوژنز , ديابت , عضله ي قلب , تمرين تداومي متوسط , تمرين تناوبي شديد
چكيده فارسي :
مقدمه: كارديوميوپاتي ديابتي اولين عامل مرگ و مير بيماران ديابتي است و آنژيوژنز مهم‌ترين سازوكار احياء جريان خون قلب در شرايط فيزيولوژيك و پاتولوژيك است. هدف از مطالعه‌ي حاضر، مقايسه تأثير هشت هفته تمرين تداومي متوسط و تناوبي شديد بر آنژيوژنز قلب موش‌هاي نر ديابتي نژاد ويستار است.
روش‌ها: تعداد 32 سر رت نژاد ويستار به‌صورت تصادفي در 4 گروه سالم بدون تمرين، ديابتي بدون تمرين، ديابتي + تمرين تداومي متوسط و ديابتي + تمرين تناوبي شديد قرار گرفتند. دو نوع تمرين از نظر كالري مصرفي يكسان سازي شد و شدت تمرين براساس حداكثر اكسيژن مصرفي و 5 روز در هفته تعيين گرديد. عوامل پروآنژيوژنيك (VEGF, MMP2, TGFβ1) و آنتي آنژيوژنيك (TIMP2) از بافت بطن چپ قلب رت بعد از 48 ساعت از آخرين جلسه تمريني برداشت شد. براي ارزيابي ميزان سنتز پروتئين‌هاي درگير در مسير آنژيوژنيكي از روش وسترن بلات استفاده شد. داده‌ها با روش آماري تحليل واريانس يكراهه با اندازه‌گيري‌هاي مكرر اندازه‌گيري شد (P <0.05).
يافته‌ها: نتايج نشان داد كه سطح عوامل پروآنژيوژنيك VEGF, MMP2, TGFβ1 به‌طور معني‌داري افزايش داشت ولي عامل آنتي آنژيوژنيك TIMP2 كاهش يافت (P <0.05)). علاوه بر آن سطح حداكثر اكسيژن مصرفي در هر دو گروه تمريني تداومي و تناوبي افزايش معني‌داري نشان داد (0/000=P).
نتيجه‌گيري: تمرين تداومي متوسط و تناوبي شديد سبب افزايش فاكتورهاي آنژيوژنيكي و كاهش عامل آنتي‌آنژيوژنيكي در بافت قلب رت‌هاي نژاد ويستار ديابتي مي‌شود كه راهكاري مناسبي براي كاهش ميزان مرگ و مير ناشي از قلب ديابتي است.
چكيده لاتين :
Background: Diabetic cardiomyopathy is the first cause of death in diabetic patients and angiogenesis is the
most important mechanism for the recovery of heart blood flow in physiologic and pathologic conditions.
The purpose of this study was to compare the effect of eight weeks of moderate continuous and sever
interval training on heart angiogenesis in Wistar male diabetic rats.
Methods: 32 Wistar rats were randomly assigned into 4 groups: healthy non-exercised, diabetic no exercise,
diabetic + moderate continuation and diabetic + severe interval exercises. Two types of exercises were
calibrated and the exercise intensity was determined based on the maximum oxygen consumption and 5 days
a week. The pro-angiogenic (VEGF, MMP2, TGFβ1) and anti-angiogenic (TIMP2) agents of the left ventricle
of the heart were taken from the rat after 48 hours of the last training session. Western blot method was used
to evaluate the synthesis of proteins involved in angiogenic route. Data were measured by one-way variance
analysis with repeated measurements (P =0/000).
Results: The results showed that the levels of proangiogenic VEGF, MMP2, TGFβ1 significantly increased,
but the anti-angiogenic factor of TIMP2 decreased (P <0.05). In addition, the maximum level of oxygen
consumed in both continuous and periodic training groups showed a significant increase.
Conclusion: Moderate and continuous exercise increases angiogenic factors in the heart of diabetic Wistar
rats, which is a good way to reduce the mortality rate of diabetes.
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
