بررسي كارايي روش آماري BayesCπ براي پويش ژنومي پاسخ ايمني سلولي در مرغ

به كار گيري روش آماري براي آناليز داده هاي ژنومي مي تواند به يافتن روابط واقعي بين ژنتيك و فنوتيپ كمك كند. در سال هاي اخير روش هاي آماري مختلفي براي درك اين روابط به كار گرفته شده اند و نتايج به دست آمده نشان دهنده اين واقعيت است كه در شرايط متفاوت و صفات مختلف روش هاي متفاوتي كارايي بهتري دارند. از جمله اين روش ها مي توان به روش هاي مبتني بر حداكثر درستنمايي، روش حداقل مربعات و يا روش هاي غير پارامتري مانند روش هاي بيزي اشاره نمود. برخلاف روش هاي پارامتري، در روش هاي بيزي اثر متغير هاي ژنتيكي مي توانند در بيش از يك توزيع آماري مورد آناليز قرار گيرند. با توجه به اينكه توارث صفات كمي در نتيجه تاثير متفاوت متغيرهاي ژنتيكي با اثر متفاوت بوده و توزيع هاي آماري اين روش مي توانند متفاوت از همديگر باشند لذا به‌نظر مي رسد روش هاي بيزي بتوانند درك صحيح تري از نواحي ژنومي مؤثر بر صفات كمي و ميزان اثر آن‌ها ارائه نمايند. به‌همين جهت در پژوهش حاضر، فتوتيپ ايمني سلولي با استفاده از تزريق دي نيتروكلرو بنزن و ژنوتيپ پرندگان با تراكم 60 هزارتاييSNP شركت ايلومينا در 198 پرنده نسل F2 حاصل از تلاقي دوطرفه سويه آرين و مرغ بومي اروميه با استفاده از روش بيزي BayesCπ مورد مطالعه قرار گرفت. در اين روش، با توجه به ماهيت صفت (وراثت پذيري پايين) و مشاهده نمودار همگرايي مولفه هاي واريانس و مقادير π با استفاده از آزمون و خطا، مقدار π برابر با 0.1999 و تعداد دور زنجيره 100000 انتخاب شد تا بتوان همگرايي و پراكندگي اثر نشانگري را به درستي نشان داد. تعداد 28 نشانگر معني دار به دست آمده بر روي كروموزوم هاي 1، 2، 3، 4، 8، 13، 14، 19، 20، 21 و 22 قرار داشتتند كه اين تعداد با توجه به وراثت پذيري پايين صفت مي تواند قابل توجيه باشد. SNP‌هاي مشخص شده داخل يا نزديك به 25 ژن قرار گرفته بودند و از اين ميان ژن هاي SULF2، MKNKI، LRRTM4، NCK2، CAMK1D، RBFOX1 و DUSP14 ، عملكردهاي مهمي را در ايجاد پاسخ ايمني از طريق سنتز سلول هاي T، تشكيل سيناپس ايميونولوژيكي، دخالت در تشكيل نوتروفيل ها و ايجاد پاسخ به استرس هاي محيطي بر عهده داشتند. با توجه به نقش كليدي ژن هاي ذكر شده در ايجاد پاسخ ايمني سلولي، مي‌توان كارايي روش BayesCπ براي پويش ژنومي در اين صفت و صفاتي مشابه را مورد تاييد قرار داد