ناباروري و عدم احساس امنيت در زندگي زناشويي

زمينه و هدف: اين پژوهش در زمينه ناباروري و متعاقب آن احساس ناامني و بروز احتمالي طلاق انجام شده است. ناباروري مي‌تواند باعث بروز احساس ناامني اجتماعي، اضطراب اجتماعي، نگراني از آينده خانواده و بروز خشونت خانگي شود. هدف پژوهش حاضر يافتن مشكلات تهديدكننده ثبات زندگي مشترك ناشي از ناباروري در زوجين نابارور جامعه ايران است. روش‌شناسي: اين مطالعه كيفي در سال‌هاي 13981396 از طريق مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته با 40 فرد نابارور مراجعه‌كننده به مركز درمان ناباروري ابن سينا انجام شد. درتحليل داده‌ها از روش كدگذاري اشتراوس و كوربين[1] استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش حاضر  آشكار ساخت كه ناباروري و فرآيند درمان آن به خودي خود منجر به ايجاد ابهام در زندگي مي‌شود و به دنبال خود انواعي از استرس‌هاي فردي، خانوادگي و اجتماعي و احساس شكست، اندوه، فقدان و خشم را به همراه دارد. همين موارد به پايين آمدن كيفيت زندگي افراد و ايجاد بحران مي‌انجامد در نتيجه افراد احساس عدم امنيت در زندگي زناشويي مي‌كنند. در صورتي كه بحران حل نشود و تداوم يابد، ناباروري به عنوان تهديدي جدي براي ثبات زناشويي و واقعيت‌هاي مشترك زن و شوهر به شمار مي‌آيد. نتيجه‌گيري: در واقع ناباروري به عنوان يك اختلال پيش‌بيني نشده، روال عادي زندگي افراد را بر هم زده و آنان را به حاشيه منفي منحني نرمال مي‌راند. اين حاشيه منفي مي‌تواند منتهي به ايجاد بحران و سبب‌ساز عدم احساس امنيت گردد. برقراري امنيت در زندگي زن و شوهرهاي نابارور منوط به رهايي از تهديد و امكان بهره گيري از فرصت‌هاست.