بررسي اولويت رسانه‌اي نوجوانان و جوانان از برنامه‌هاي آموزشيامنيتي پليس

زمينه و هدف: در حال حاضر سازمان هاي متولي امنيت اجتماعي از رسانه‌هاي مختلفي براي آموزش‌هاي مورد نياز به افراد جامعه بهره مي‌گيرند كه آگاهي از ترجيح رسانه اي افراد، در بهره گيري بهينه از رسانه ها تأثير بسزايي دارد. از اين رو پژوهش حاضر با هدف تعيين اولويت رسانه اي نوجوانان و جوانان از برنامه هاي آموزشيامنيتي پليس انجام پذيرفت. روش‌شناسي: روش اين پژوهش از نوع تركيبي است. جامعه‌ي هدف شامل نوجوانان و جوانان شهر همدان در سال 1397 است كه در بخش كمي از طريق روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي، 400 نفر و در بخش كيفي نيز با روش نمونه گيري گلوله‌برفي، 40 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته از نوع طيف ليكرت 5 گزينه‌اي است كه روايي پرسشنامه با بهره‌گيري از نظرات هفت نفر از صاحب‌نظران حوزه رسانه و آموزش و پايايي آن نيز از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ 0.85 محاسبه گرديد. يافته ها: يافته ها نشان داد ميزان استفاده نوجوانان شهر همدان (ميانگين3.16 وP 0/01) و جوانان (ميانگين3.24 وP 0/01) از رسانه ها بالاتر از حد متوسط است و ترجيح رسانه اي آنها براي دريافت برنامه هاي آموزشيامنيتي پليس، ابتدا رسانه هاي ديداري شنيداري و بعد از آن به ترتيب: چند حسي، تصويري، شنيداري، و نوشتاري است. همچنين دسترس‌پذيري، راحتي استفاده، تنوع، به روزبودن، واقع‌گرايي و تعاملي بودن به ترتيب از مهم‌ترين دلايل ترجيح رسانه اي نوجوانان و علاقمندي، عادت رسانه اي، جذابيت، خلاقيت، قابليت اعتماد و باورپذيري به ترتيب از مهم‌ترين دلايل ترجيح رسانه اي جوانان براي دريافت برنامه هاي آموزشي پليس است. نتيجه‌گيري: تمايل نوجوانان و جوانان به رسانه‌هاي ديداريشنيداري به ويژه در قالب ديجيتال بيش از ساير رسانه هاست. بنابراين نيروي انتظامي مي تواند جهت جذب مخاطب نوجوان و جوان به برنامه هاي آموزشي خود، ترجيح رسانه اي آنها را در انتقال برنامه هاي آموزشيامنيتي در نظر گيرد.