نقش ميانجي نوآوري سازماني در تبيين يادگيري سازماني بر تاب آوري زنجيره تأمين (مطالعه موردي: يك سازمان دفاعي)

زمينه پژوهشي تحقيق حاضر باهدف بررسي تأثير يادگيري سازماني از طريق نوآوري سازماني بر تاب‌آوري زنجيره تأمين انجام‌شده است. اين تحقيق ازنظر هدف، يك تحقيق كاربردي، ازنظر روش گردآوري داده‌ها از نوع پيمايشي و ازنظر روش تحليل داده‌ها از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كاركنان و مديران آمادي ستاد فرماندهي و يگان هاي تابعه مستقر در شهر تهران يكي از نيروهاي ارتش جمهوري اسلامي ايران مي باشد كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 130 نفر به‌عنوان اعضاي نمونه انتخاب شدند. در انتخاب نمونه‌ها از روش تصادفي ساده استفاده شد. داده‌هاي اين پژوهش از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني همراه با استفاده از پرسشنامه گردآوري‌شده است كه پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرون باخ بيش از 7/0 برآورد شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي كولموگروف اسميرنوف، همبستگي پيرسون و تحليل مسير با استفاده از نرم‌افزارهاي اس.پي.اس.اس و ليزرل انجام شد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد ميان يادگيري سازماني و نوآوري سازماني و تاب‌آوري زنجيره تأمين رابطه معنادار وجود دارد كه نشان‌دهنده اهميت بهره‌گيري اين مفاهيم در تاب‌آوري زنجيره تأمين است. درنهايت بر اساس نتايج به‌دست‌آمده پيشنهادهايي ارائه‌شده است.