تغييرات عملكرد علوفه و برخي خصوصيات زراعي و فيزيولوژيك كوشيا، ارزن، سورگوم و ذرت علوفه‌اي تحت تنش خشكي

تعيين مناسب ترين گياه علوفه‌اي متحمل به خشكي در شرايط كم آبي استان كرمان با انجام آزمايشي به‌صورت‌ اسپيلت پلات در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 4 تكرار طي دو سال (96-95) در ايستگاه تحقيقات كشاورزي جوپار كرمان بررسي شد. تنش خشكي، به عنوان عامل اصلي، در سه سطح مشتمل بر آبياري نرمال (آبياري بر اساس80 ميلي متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير كلاس A)، تنش متوسط (آبياري بر اساس 130 ميلي متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير كلاس A) و تنش شديد (آبياري بر اساس 180 ميلي‌متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير كلاس A) و نوع گياه نظير كوشيا، ارزن مرواريدي، سورگوم و ذرت علوفه‌اي، به عنوان عامل فرعي، در نظر گرفته شدند. سورگوم در تمام سطوح تنش، بيشترين عملكرد را در مقايسه با سه گياه ديگر توليد نمود. اين گياه در شرايط آبياري نرمال به ترتيب با توليد 101241 كيلوگرم علوفه تر و 30181 كيلوگرم علوفه خشك در هكتار بيشترين عملكرد را به خود اختصاص داد. در تمام انواع گياهان مورد مطالعه با افزايش تنش خشكي عملكرد كاهش يافت ولي درصد كاهش عملكرد در كوشيا نسبت به ساير گياهان كمتر بود. ارزن با 11.89 و كوشيا با 9.82 درصد پروتئين خام به ترتيب بيشترين، و ذرت و سورگوم به ترتيب با 8.97 و 8.19 درصد كمترين پروتئين خام را داشتند. با افزايش تنش خشكي محتوي نسبي آب برگ كاهش ولي مقدار مالون‌دي‌آلدهيد در هر چهار گياه مورد بررسي افزايش يافتند. كوشيا، در ميان چهار گونه ي گياهي مورد آزمايش، كمترين مقدار مالون‌دي‌آلدهيد را داشت. مقدار كلروفيلa ، تحت تنش ملايم و شديد نسبت به شرايط نرمال، به ترتيب 16.3 و 20.7 درصد كاهش يافت. كوشيا در هر دو سال و در تمام سطوح تنش، پس از آن سورگوم، از بيشترين محتوي سديم برخوردار بودند. محتواي پتاسيم سورگوم در شرايط تنش شديد و متوسط در مقايسه با ساير گياهان بيشتر بود. بر اساس نتايج اين تحقيق سورگوم با بيشترين عملكرد علوفه، ارزن با توليد علوفه با كيفيت بالا و كوشيا به عنوان متحمل‌ترين گياه به تنش خشكي شناخته شدند.