نظام سرمايه‌داري؛ برسازي هويت مطلوب و تأثير آن بر جامعه ايراني

نظام سرمايه داري، از طريق عوامل ارادي و غير ارادي، در راستاي بازتوليد خود، برنامه هايي را به گونه اي مدون و غير مدون، طراحي و دنبال مي نمايد و با عملياتي كردن آن ها تلاش دارد تا از مانايي باز نماند ودراين بستر به تقويت و بازتعريف «معناها و بودن» هايي مي پردازد تا «شدن هاي» مطلوب را نظاره گر باشد. ودر پي نشانگاهايي مي باشدكه با عبور از آنها دچار دگرگوني و صيرورت مورد نياز شوند .بنابراين اين سوال مطرح مي باشد كه چرا و چگونه اين نظام ماندن و بودن خود را ،از طريق برساختن هويت مطلوب دنبال مي كند ودرصددتثبيت آن مي باشد؟ شايد اين پاسخ را بتوان داد كه ورود به عرصه هويت ها و برسازي و واسازي آنان مي تواند ماندن اين نظام را در پي داشته باشد كه دراين فرايند ازابزار هايي كه اين هدف را برآورده مي كند ، صحبت شده است .دراين پژوهش از مكتب گرامشي به عنوان چارچوب نظري استفاده شده و با شناخت اين نظام و چگونگي برساخته شدن هويت ها به مصداق هايي از تغيير در حوزه هاي مختلف هويتي و ايجاد هويت كاذب و مطلوب،در جهت بازتوليد خود، پرداخته شده و سپس به آسيبهاي هويتي ناشي از حاكميت و رسوخ مولفه هاي نظام سرمايه داري در جامعه ايران و اثر آن بر هويت ملي،اهتمام مي ورزد.