بررسي كيفيِ پديدۀ تعارض خانواده – كار و چگونگي مديريت آن در بين زنان معلمِ متأهلِ شهر دلوار

پژوهش حاضر با روش كيفي به ارزيابي پديدۀ تعارض خانواده – كار و چگونگي مديريت آن در بين زنان معلمِ متأهل و بچه دار شهر دلوار پرداخته است. تحليلِ مصاحبه‌ها نشان داد عوامل مرتبط با اين تعارض و مديريت ان را مي توان در سه مقولۀ محوري سرمايه اجتماعي(نوعي و خاص) ، عوامل تكنولوژيك ، و خود مديريتي فردي( مديريت ابزاري، شناختي و عاطفي) ؛ و يك مقولۀ هستۀ اجتماعي، تكنو و فردي محور بودن پديدۀ تعارض خانواده – كار جاي داد. مقولۀ هسته بيانگر اين واقعيت است كه عوامل اجتماعي، تكنولوژيك و فردي، در تعامل با هم، كميت و كيفيت تعارض تجربه شده زنان مورد مصاحبه را تحت تأثير قرار مي دهند. متناسب با ارزيابي هاي مصاحبه شوندگان، نبود سرمايه اجتماعي نوعي( سازماني) زمينه تشديدكننده اين تعارض بوده، در مقابل، و ضعيت سرمايه اجتماعي خاص(خانوادگي)، به ويژه همسر، در بين مصاحبه شوندگان ناهمگون بوده، به طوريكه خانم هاي برخوردار از حمايت اجتماعي خاص ميزان خيلي كمتري از اين نوع تعارض را به نسبت ساير زنان تجربه كرده‌اند. عوامل تكنولوژيك كه در تحقيقات پيشين اصلا مورد توجه قرار نگرفته‌اند، زمينۀ تشديد تعارض تجربه شده همه زنان مورد مصاحبه را فراهم كرده‌اند. تاكتيك هاي فردي اتخاذ شده، نيز، هر چند براي مديرت تعارض مؤثر بوده‌اند، اما آنها بيشتر ابزارهايي بوده اند كه با هدف تخفيفِ تنش خانوادگي در جهتِ تأييد برتري مردان و خودقرباني كردن زنان در حوزۀ خانواده عمل كرده اند تا اينكه كاهندۀ فشار مضاعفِ تعارض خانوده كار باشند.