عوامل مؤثر بر تضاد نقش‌ هاي زنان و رابطه آن با تعارضات خانوادگي در شهر همدان

با وجود افزايش سطح تحصيلات و توانمندي‌هاي زنان در عرصه‌هاي شغلي و اجتماعي، نقش‏هاي سنتي آنان (به ويژه خانه‌داري و بچه‌داري) همچنان بر دوش آنان سنگيني مي‌كند. حاصل انجام كليه وظايف مربوط به نقش‌هاي مدرن و سنتي، براي زنان شاغل، مي‏تواند تنش‌هاي ارتباطي و مشاجرات خانوادگي باشد. در اين تحقيق كه بر روي زنان 2550 ساله در سطح شهر همدان انجام شده، سعي بر آن است كه با سنجش ميزان تضاد نقش‌هاي آن‏ها، رابطه بين تجربه‌ تضاد نقش با تعارضات خانوادگي مورد بررسي و اندازه‌گيري قرار گيرد. اين پژوهش به روش پيمايشي و با استفاده از نمونه‏گيري خوشه‌اي بر روي نمونه‏اي 260 نفري انجام شده و ابزار اندازه‌گيري آن پرسش‌نامه‌ محقق ساخته است. نتايج حاصل از آمار توصيفي و استنباطي نشان مي‏دهند كه تقسيم كار جنسيتي در دامنه حد متوسط پايين و بالا داراي بيشترين درصد است. ايفاي نقش مادري و نگرش مثبت مردان به اشتغال زنان در سطح متوسط به بالاست. همچنين احساس تضاد نقش در زنان، در سطح متوسط (بالا و پايين) قرار دارد. در مقابل، باورمندي به كليشه‏هاي جنسيتي بيشتر در سطح متوسط به پايين است. همچنين نتايج نشان مي‏دهد كه تعارضات مالي در ميان انواع ديگر تعارض (جنسي و خانوادگي) وفور بيشتري دارد. جامعه‌پذيري جنسيتي (با ابعاد تقسيم كار جنسيتي، نقش مادري، نوع نگرش زن و شوهر به اشتغال زنان و همچنين ميزان باورمندي زنان به كليشه‌هاي جنسيتي)، رابطه مثبت و مستقيم با تجربه تضاد نقش در زنان دارد و تضاد نقش نيز عامل مؤثر در تجربه‌ تعارضات خانوادگي زنان مورد تحقيق است.