بررسي رابطۀ بين رهبري خدمتگزار و معنويت در محيط كار با سرمايۀ اجتماعي (مطالعۀ موردي: كاركنان بانك كشاورزي استان همدان)

با توجه به نقش و اهميت نيروي منابع انساني به‌عنوان يكي از سرمايه‌هاي اصلي سازمان‌ها بايد گفت اثربخشي اين سرمايه در پرتو فراهم‌كردن محيط كار مناسب و زمينۀ ارتباط و همكاري با ديگر اعضاي سازمان و مشاركت در امور و مسائل مربوط به سازمان است؛ درنتيجه پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطۀ رهبري خدمتگزار و معنويت در محيط كار با سرمايۀ اجتماعي انجام شده است. روش پژوهش، توصيفي و طرح پژوهشي همبستگي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري است. جامعۀ آماري شامل كليّۀ كاركنان بانك كشاورزي استان همدان است كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي متناسب با حجم هر طبقه 196 نفر به‌عنوان نمونۀ آماري براي مطالعه انتخاب شد. براي گردآوري داده‌هاي پژوهش از سه پرسشنامۀ استاندارد رهبري خدمتگزار، معنويت در محيط كار و سرمايه اجتماعي استفاده شد. داده‌هاي پژوهش پس از جمع‌آوري با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري Lisrel, SPSS تحليل شد. نتايج الگويابي معادلات ساختاري نشان داد اثر مستقيم رهبري خدمتگزار بر معنويت در محيط كار، مثبت و معنادار است. اثر مستقيم رهبري خدمتگزار بر سرمايۀ اجتماعي معنادار نيست. اثر مستقيم معنويت در محيط كار بر سرمايۀ اجتماعي، مثبت و معنادار است. اثر غيرمستقيم رهبري خدمتگزار بر سرمايۀ اجتماعي با نقش ميانجي معنويت در محيط كار، معنا‌دار نيست. بر اساس اين، توسعۀ رهبري خدمتگزار در بستر معنويت در محيط كار مي‌تواند از عوامل مؤثر بر افزايش سرمايۀ اجتماعي باشد.