شهروندي بوم شناختي و هوش معنوي (مورد مطالعه: شهروندان شهر تبريز)

تاثير زيانبار فعاليت هاي انسان بر جهان طبيعي نگراني هاي عمومي فراواني به همراه داشته، به طوريكه، منجر به شكل گيري نوع جديدي از شهروندي تحت عنوان شهروندي بوم شناختي شده است. شهروندي بوم شناختي بر مسئووليت پذيري داوطلبانه و متعهدانه شهروندان در ارتباط با جهان طبيعي بنا شده است. در اين پژوهش، ارتباط شهروندي بوم شناختي با هوش معنوي با استفاده از روش پيمايشي مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور از ديدگاه هاي بوم شناسي انساني، پارادايم بوم شناختي جديد و بوم شناسي ژرف استفاده شده است. ابزار تحقيق پرسشنامه بوده كه با بهره گيري از پژوهش هاي خارجي طراحي و با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي مولفه هاي آن مشخص و بومي‌سازي شده است. جامعه آماري تحقيق، شهروندان بالاي 15 سال شهر تبريز در سال 94 هستند كه 670 نفر از آنان با استفاده از فرمول كوكران و به شيوه نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شده اند. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه، وضعيت شهروندي بوم شناختي از وضعيت خوبي در بين شهروندان تبريزي برخوردار است و در طيف 6 گزينه اي ليكرت، در بين گزينه هاي 4 و 5 قرار مي گيرد. همچنين در ميان ابعاد 11 گانه شهروندي بوم شناختي، همه ابعاد از ميانگين متوسط به بالايي برخوردار هستند اما بعد عضويت در انجمن هاي زيستي داراي كمترين ميانگين بوده است. همچنين، نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان مي دهد كه بين هوش معنوي و مولفه هاي آن با شهروندي بوم شناختي ارتباط مثبت و معني داري وجود دارد (r=0/363). نتايج آزمون رگرسيون نشان مي دهد كه از ميان ابعاد چهارگانه هوش معنوي، دو بعد جامع نگري و بعد اعتقادي و سجاياي اخلاقي توانسته اند 27/5 درصد واريانس مربوط به شهروندي بوم شناختي را تببين كنند.