اعتماد در تعاملات اجتماعي، يك مطالعۀ تجربي آزمايشگاهي

هدف اين پژوهش، بررسي تجربي اعتماد در تعاملات اجتماعي بوده است. براي اين منظور نسخه‌اي از بازي سرمايه‌گذاري مبنا قرار گرفت و بر اساس اين، 28 نفر از دانشجويان با استفاده از رايانه و به‌صورت شبكه در محيط آزمايشگاه، آن را اجرا كردند. اين افراد به‌صورت ناشناخته و دوبه‌دو در 30 دور با يكديگر با رايانه و در چارچوب بازي طراحي‌شده، تعامل داشتند و به تناوب نقش اعتمادكننده و معتمد را بازي مي‌كردند. بر اساس ديدگاه صرفاً اقتصادي انتظار مي‌رفت كنشگران تصميمي بگيرند كه در شرايط بازي بيشترين بازده را دارد؛ يعني به‌سادگي به دنبال سود بيشتر بروند و به‌ طرف‌هاي تعامل خود اعتماد نكنند؛ اما نتايج نشان دادند در شرايط بازي سرمايه‌گذاري، كنشگران به‌شكل معني‌داري به طرف‌هاي تعامل خود اعتماد كردند و حدود 23 درصد از دارايي خود را در اختيار كسي قرار ‌دادند كه محتمل بود هيچ مبلغي را به آنان برنگرداند. همچنين معتمدان هم مبلغ در خور ‌توجهي (حدود 20 درصد دارايي اوليه) از آنچه را دريافت كرده‌اند، بازگردانده‌اند. اين در حالي است كه بر اساس ساختار بازي، دو طرف تعامل هيچ‌گاه يكديگر را نمي‌شناختند و ساز و كار‌هايي مانند شهرت هم در بازي وجود نداشت. تغييراتي هم در شيوۀ تعامل دو طرف در طول بازي مشاهده شد كه در مقاله به‌تفصيل توضيح داده شده‌اند.