واكاوي تجارب زيستۀ زنان شاغل اصفهاني از شيردهي

با ظهور دنياي مدرن و رواج مدرنيته، اشتغال زنان به مسئله‌اي چالش‌برانگيز تبديل شده است. به‌طوري كه برخي، حضور زنان در اجتماع را سبب تعالي و رشد زن و جامعه مي‌دانند و برخي ديگر اشتغال زنان را، عاملي براي دورشدن مادران از وظايف همسري و مادري برمي‌شمارند. مادربودن با تولد فرزند معنا مي‌يابد و تغذيه با شير مادر سبب تكامل جسمي و روحي كودك و مادر مي‌شود. اين مقاله بر آن است تا تجارب زيستۀ زنان شاغل در اصفهان از قوانين شيردهي را واكاوي كند. پژوهش به شيوۀ پديدارشناسي انجام شده و روش به كار گرفته‌شده در آن، كيفي است. براي اين منظور با روش نمونه‌گيري هدفمند 16 نفر از زنان شاغل متأهل داراي فرزند با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و دربارۀ آنها مصاحبۀ عميق انجام شد. يافته‌ها در 256 كد توصيفي و 24 كد تفسيري مقوله‌بندي شدند و در نهايت 6 كد تبييني استخراج شد كه عبارت‌اند از: خانوادۀ حمايت‌كننده، الگوهاي شغلي، الگوهاي شخصيتي، جايگزين مادر، بر هم ‌كنش‌هاي كارخانواده و محيط كار بدون حمايت. تجارب شركت‌كنندگان در اين مطالعه نشان مي‌دهند اشتغال زنان بر شيردهي آنان تأثير دارد. به‌طوري كه بيشتر مصاحبه‌شوندگان به سختي‌ها و مشكلات خود در شيردهي اذعان داشتند. همچنين قوانين حمايت از تغذيه با شير مادر به‌درستي رعايت نمي‌شود. به‌‎طوري كه بيشتر مادران قادر نيستند از پاس شير استفاده كنند و در برخي موارد برخلاف ميل دروني مجبور به استفاده‌كردن از شير خشك مي‌شوند.