مدل‌سازي روابط علّي بين احساس عدالت (توزيعي و رويه‌اي) با اعتماد و احساس تعلق به مدرسه بين دانش‌آموزان دبيرستاني

پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي است و با هدف بررسي روابط بين ابعاد احساس عدالت (توزيعي و رويه‌اي) با اعتماد و احساس تعلق به مدرسه بين دانش‌آموزان دبيرستاني انجام شده است. تعداد 530 دانش‌آموز دورۀ دوم متوسطه با نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبي، براي نمونۀ آماري انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه بود. برايتجزيه ‌و تحليلداده‌هاوبررسي فرضيه‌هاي پژوهشازروشمعادلاتساختارياستفادهشدهاست. نتايج تحليل مسير نشاندادند اثر مستقيم عدالت رويه‌اي (0.35)، توزيعي (0.34) و اعتماد (0.23) بر احساس تعلق به مدرسه مثبت و در سطح 0.001 و اثر مستقيم عدالت رويه‌اي (0.39) و توزيعي (0.36) بر اعتماد مثبت و در سطح 0.001 معني‌دار است. ازسوي ديگر، اثر غيرمستقيم عدالت رويه‌اي (0.09) و عدالت توزيعي (0.08) بر احساس تعلق به مدرسه ازطريق اعتماد در سطح 0.01 مثبت و معني‌دار بود؛ بنابراين، اعتماد نقش واسطه‌اي در ارتباط بين عدالت رويه‌اي و عدالت توزيعي با احساس تعلق به مدرسه دارد.