باززايي عناصر ادبي تصويرساز قرن ششم در تصويرهاي شعري قرن هشتم (نمود دوبارۀ شگردهاي آميغي در تصويرهاي قرن هشتم)

در قرن ششم، شاهد تحوّلات شگرف و بنياديني در عرصۀ هنر هستيم تا حدّي كه نخستين بارقه هاي تعالي و پيچيدگي در هنر دوران اسلامي در اين دوره مشاهده مي شود. اين اتفاق براي شعر نيز مي افتد و تصويرهاي شعري به يك‌باره از آن ساحت سادۀ سبك خراساني خارج مي شوند و پا به اقليم پيچيدگي و مفهومي شدن مي گذارند. اين روند رو به پيچش به واسطۀ عنصرها و ابزارهايي صورت مي گيرد كه در مسير سلوك به سازۀ تصويرها افزوده شده است؛ عناصري چون شگردهاي آميغي يا صناعات كنايه محور. اين مطالعه كه به روش كمّي و آماري نوشته شده است، به بررسي آماري و مقايسه اي دو گروه از شگردهاي ادبي منفرد و آميغي در 500 بيت از شعر نُه شاعر زبان فارسي از قرن ششم تا قرن هشتم مي پردازد. نتيجۀ پژوهش نشانگر حضور و وفور شگردهاي آميغي در تصويرهاي قرن ششم است. در قرن هفتم، شاعران چندان تمايلي به بهره گيري از شگردهاي آميغي و آفرينش تصويرهاي پيچيده ندارند و تصويرها عمدتاً ساده اند، امّا در قرن هشتم شاهد باززايي و تداوم بهره گيري از شگردهاي آميغي در آفرينش تصويرهاييم.