سبك‌هاي غالب يادگيري ادراكي يادگيرندگان زبان فارسي در محيط زبان دوم

پژوهش حاضر به بررسي سبكهاي يادگيري فارسي آموزان غيرايراني در كشور ايران به عنوان محيط زبان دوم مي پردازد. هدف نخست، يافتن سبكهاي غالب يادگيري ادراكي آنان است. هدفهاي بعدي، بررسي و آگاهي از ارتباط ميان زبان (عريي زبانان و غيرعربي زبانان)، مليت در دو حوزه ي آسيا و اروپا، مقطع تحصيلي (داشتن يا نداشتن تحصيلات دانشگاهي) و جنسيت فارسي آموزان با سبكهاي غالب يادگيري ادراكي است. آزمودنيهاي اين پژوهش 131 زبان آموز دختر و پسر غيرايراني مي باشند كه به طور تصادفي از كلاسهاي مركز آموزش زبان فارسي دانشگاه بين المللي امام خميني (ره) انتخاب شدند. نتايج به دست آمده با كمك پرسشنامه ي سبكهاي غالب يادگيري ريد (1987) نشان مي دهد كه بيشترين فراواني اولويت دهي سبكهاي يادگيري مربوط به اولويت اصلي در سبكهاي بساوشي، شنيداري و جنبشي و اولويت فرعي در سبكهاي ديداري، گروهي و انفرادي است. اما ديگر يافته ها حاكي از آن است كه ميانگين نمرات در دو سبك يادگيري شنيداري و گروهي در ميان زبان آموزان اروپايي به طور معنا داري كمتر از زبان آموزان آسيايي مي باشد. در سبك يادگيري جنبشي، ميانگين نمرات در گروه غيرعربي زبانان به طور معناداري بيشتر از عرب زبانان است. ساير نتايج اختلاف آماري معنا داري ميان نمرات سبك هاي مختلف يادگيري در دو گروه زنان و مردان را نشان نمي دهد.