ارزيابي فردي تأثير بازخورد اصلاحي بازسازي و وادارسازي بر خطاهاي گفتاري ساختار، واژگان و تلفظ

مطالعات پيشين نشان مي‌دهد كه تأثير مثبت بازخورد اصلاحي در عملكرد زبان‌آموز، در برخي حوزه‌هاي زباني نسبت به بقيه حوزه‌ها بيشتر است. پژوهش حاضر با هدف افزايش آگاهي در زمينه كارآمدي دو روش عمده بازخورد اصلاحي يعني روش بازسازي و وادارسازي در رابطه با حوزه‌هاي مختلف زباني (ساختار، واژگان و تلفظ) انجام شده است. هفتاد و شش زبان‌آموز ايراني با سطح متوسط توانش انگليسي، به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و يك گروه گواه تقسيم شدند. در گروه اول آزمايشي، بازخورد اصلاحي به صورت بازسازي و در گروه دوم به صورت وادارسازي انجام گرفت. گروه گواه هيچ بازخورد اصلاحي دريافت نكردند. پنجاه و چهار ساعت از تعاملات اين سه گروه ضبط صوتي شد و بخش‌هايي كه بر عناصر زباني متمركز بودند، شناسايي و ثبت شدند. ارزيابي تأثير بازخورد از طريق آزمون‌هاي فردي صورت گرفت كه براساس خطاهاي زباني هر فرد تهيه شده بود. تحليل نتايج مربوط به پس‌آزمون‌هاي فردي بلافصل و تأخيري نشان داد كه عملكرد زبان‌آموزان در مورد اصلاح خطاهاي ساختاري و واژگاني بعد از دريافت بازخورد بازسازي و وادارسازي تفاوت معني‌داري نداشت. اما در مورد خطاهاي تلفظ، عملكرد زبان‌آموزاني كه بازخورد بازسازي دريافت كرده بودند به صورت معني‌داري از عملكرد گروه وادارسازي بهتر بود. همچنين نتايج نشان داد كه عملكرد هر دو گروه آزمايشي در تمامي حوزه‌هاي زباني مورد مطالعه در اين پژوهش، به صورت معني‌داري بهتر از گروه گواه بود.