بازنمايي ايدئولوژيك مطبوعات انگلستان و ايران با نگاه تحليل انتقادي استعاره

تحليل انتقادي استعاره با استفاده از روش التقاطي، شامل تحليل گفتمان انتقادي، زبان‌شناسي شناختي، كاربردشناختي و غيره است و سعي در روشن‌سازي گفتمان، بازنمايي و بازتوليد ايدئولوژي و روابط پنهان قدرت دارد. يك روش گفتماني بسيار قدرتمند استفاده از استعاره است كه قدرت پوشانندگي و متقاعدسازي بسيار بالايي دارد. در اين پژوهش سعي شد با استفاده از تركيب روش‌شناختي ليكاف و كاربردشناختي كامرون، آن چنان كه چارتريس بلك مدنظر دارد، به‌صورت رويكردي تلفيقي، به تحليل انتقادي استعاره در متون سياسي روزنامه‌هاي متقابل مردم‌سالاري و كيهان در ايران و ميرر و تلگراف در انگلستان بپردازد؛ در حالي كه هر يك از روزنامه ها نمايندۀ احزاب مقابل در كشورشان به شمار مي آيند. هدف اين پژوهش آشكار شدن تفاوت‌ها و شباهت‌هاي ميان حوزۀ استعاره‌ها و استعاره‌هاي مفهومي گفتمان‌هاي رقيب در هر كشور و رسانه‌هاي احزاب مهم سياسي ايران و انگلستان از منظر انتقادي است. از اين رو، بخش‌هاي سياسي اين روزنامه‌ها با در نظر گرفتن دال‌هاي مركزي هر حزب و نيز با تمركز بر پنج حوزۀ مبدأ تنازع، ساختمان، سفر، مذهب و گياهان تحليل شد. نتيجۀ اين پژوهش نشان داد كه احزاب و زبان‌ها از وجه نوع به‌كارگيري حوزۀ مبدأ و تواتر به سبب مسائل فرا زباني ِاجتماع، تاريخ و فرهنگ با هم تفاوت دارند و نقطۀ مشترك زبان‌ها در اين است كه همواره واقعيت سياسي يكسان به دليل شرايط ايدئولوژيك متضاد، به‌صورتي متفاوت بازنمود مي‌شود. اين تحليل در روشن كردن روابط پنهان قدرت گامي مؤثر است.