بررسي جواز و عدم جواز لمس و دست دادن با زن مسلمان و غيرمسلمان از منظر فقه اماميه

مسئله دست‌دادن مردان و زنان نامحرم از دير زمان مورد توجه بوده است؛ به‌گونه‌اي كه اين مسئله مورد سؤال اصحاب ائمه: نيز واقع شده است. فقهاي عظام نيز به اين مسئله پرداخته‌ و ديدگاه‌هاي مختلفي را دراين‌باره بيان كرده‌اند. در نوشتار حاضر با بررسي و تحليل منابع مكتوب فقهي و روايي و با استفاده از قواعد و مباني مختلف اصولي، به تحليل اين فرع فقهي پرداخته شده است. اين مسئله از سه جهت احكام اوليه، احكام ثانويه و اصول عمليه مورد مداقّه قرار گرفته و اين نتيجه حاصل شده است كه دست‌دادن مرد با زن مسلمان جايز نيست، مگر با رعايت سه شرطِ وجود حائل؛ فشار ندادن دست و نداشتن قصد ريبه و لذت. اما نسبت به دست دادن به زنان غيرمسلمان، حكم مسئله بر اساس مباني و قواعد مختلف اصولي متفاوت مي‌شود. بر اساس برخي مباني و قواعد، دست دادن به ايشان جايز و بر اساس برخي ديگر همانند دست دادن به زن مسلمان حرام است مگر با سه شرط ذكر شده. در نهايت، اگر نسبت به حرمت يا جواز دست دادن به زنان غيرمسلمان شك شود، با توجه به اينكه مسئله از مصاديق شبهه حكميه تحريميه است، اصل برائت جاري مي گردد و حكم به جواز دست دادن به ايشان مي‌شود.