سنجش توسعه ي پايدار محله اي (مطالعه ي موردي : شهر خرم آباد)

تحليل پايداري و وضعيت شاخصهاي پايداري در سطح محله هاي شهري به عنوان رهيافتي جهت دستيابي به توسعه پايدار شهري همواره يكي از اهداف مديران شهري بوده است. بر اين اساس هدف از اين پژوهش بررسي وضعيت توسعه پايدار محله اي در سطح محلات شهر خرم آباد و به طور كلي شناخت وضعيت متفاوت بين محلات و نشان دادن سطوح مختلف محلات از نظر شاخصهاي توسعه پايدار محله اي بوده است. با توجه به نتايج حاصل از آزمون آنوا، در همه ي شاخص هاي توسعه ي پايدار محله اي (شاخص اجتماعي ـ فرهنگي، اقتصادي، زيست محيطي، كالبدي)،بين محلات مورد بررسي از نظر تفاوت ميانگينها اختلافات معنادار است به عبارت ديگر در سطح معناداري آزمون فيشر براي هرچهار شاخص برابر با 0/000 ميباشد و در سطح اطمينان 95/0 درصد كوچكتر از 05/0 است بنابراين تفاوت معني داري از نظر ميانگين بين گروهها وجود دارد و همه محلات از نظر اين شاخص ها در وضعيت متفاوتي قرار دارد. همچنين به منظور پاسخگويي به سوال پژوهش وجهت تعيين سطوح همگن توسعه پايدار محله اي و رتبه بندي محلات از نظر سطح برخورداري از شاخصهاي توسعه ي پايدار محله اي از نتايج تحليل خوشه اي و آزمون توكي استفاده شده است.بر اساس نتايج حاصل از آن محله شيرخوارگاه داراي توسعه ي پايدار محله اي بالا در سطح 3 (پايدار)، محله هاي ساحلي خواجوي، تفكيكي دلفان، شهدا، فازيك، علوي داراي توسعه پايدار محله اي متوسط در سطح 2(نيمه پايدار) ، محله كرگانه، اسپستان شرقي و گل سفيد داراي توسعه پايدار محله اي پايين در سطح 1 (ناپايدار) در محدوده مورد مطالعه مي‌باشند.