انتخاب بهترين روش ميان يابي براي پهنه بندي متوسّط دماي سالانۀ ايران

اين پژوهش در پهنه ايران‌زمين به منظور بررسي انتخاب بهترين روش درون يابي مكاني براي برآورد ميزان متوسّط دماي سالانه انجام گرديد. براي اين منظور، از آمار دماي 180 ايستگاه سينوپتيك در سطح كشور استفاده شد و با استفاده از روش هاي مختلف درون‌يابي قطعي IDW، GPI، LPI و RBF با توان و مدل‌هاي مختلف (اسپلاين نواري كاملاً منظّم، چندربعي معكوس، چندربعي، نواري با كشش و نواري با ضخامت كم) و روش هاي درون‌يابي زمين آماري كريجينگ و كوكريجينگ (با مدل هاي دايره اي، كروي، كروي چهار وجهي، پنج وجهي، نمايي، گوسين، درجه دوّم منطقي، اثر قطعه اي، K-bessel، J-bessel و ثابت) به بررسي الگوي توزيع مكاني متوسّط دماي سالانه در سطح ايران و شناخت مناسب‌ترين روش ميان يابي در كشور پرداخته شد. با استفاده از روش ارزيابي متقابل و استفاده از شاخص‌هاي RMSE، MBE، MAPE و r مناسب‌ترين روش ميان‌يابي انتخاب شد. در نهايت با استفاده از روش‌هاي مناسب‌تر، نقشه هاي متوسّط دماي سالانه در محيط GIS تهيّه گرديد. نتايج نشان داد براي پهنه‌بندي متوسّط دماي سالانه در ايران، روش RBF با مدل چندربعي نسبت به ساير مدل ها داراي كمترين مقدار RMSE و بيشترين مقدار همبستگي است.