ارزيابي آسيب پذيري محيط زيستي استان لرستان با استفاده از تحليل تصميم گيري چندمعياره

محيط زيست و توسعه، دو موضوع اساسي از نگراني هاي جهان هستند. تأثيرپذيري محيط‌زيست از فعّاليّت هاي انسان و افزايش تقاضا در استفاده از منابع، امري است كه پژوهشگران را بر آن مي دارد تا مناطق آسيب پذير را شناسايي كرده و در صورت لزوم، اقدام لازم در راستاي مديريت و حفاظت محيط زيست و توسعه پايدار تبيين گردد. در اين راستا، شاخص آسيب پذيري محيط زيستي استان لرستان با مشخّصه هايي از شرايط طبيعي (توپوگرافي، اقليم، زمين شناسي، شاخص نرمال پوشش گياهي و تراكم آبراهه)، محيطي (كاربري سرزمين، شاخص آسيب پذيري دراستيك و فرسايش پذيري) و انساني (تراكم جادّه، تراكم جمعيّت و محلّ انباشت زباله هاي شهري) ارزيابي شد. به اين منظور، از دو فرايند تحليل سلسله مراتبي و تركيب خطّي وزني استفاده شد. نقشه هاي شاخص آسيب پذيري محيط زيست حاصل از دو روش يادشده، در 5 طبقه آسيب پذيري خيلي كم، كم، متوسّط، زياد و شديد طبقه بندي شدند. بر پايه نتايج حاصل از روش تحليل سلسله مراتبي، 76/1% استان با مساحت 482/1 كيلومتر مربع در طبقه آسيب پذيري شديد قرار گرفت؛ همچنين، بر پايه نتايج حاصل از روش تركيب خطّي وزني، 14/18% با مساحت 3998/4 كيلومتر مربع در طبقه آسيب پذيري شديد قرار گرفت.لكّه هاي داغ در سطح استان، شامل مركز و جنوب شهرستان الشتر، مركز و شرق شهرستان خرّم آباد، مركز و شرق شهرستان بروجرد، مركز دورود، شمال و شرق اليگودرز و شمال ازنا هستند. در شهرستان هاي كوهدشت، رومشكان و دوره به صورت پراكنده و در غرب شهرستان پلدختر و شمال غرب و جنوب غرب نورآباد، به عنوان لكّه داغ شناخته شدند. در نهايت، اولويّت آسيب پذيري منابع آب هاي سطحي و زيرزميني، پوشش گياهي و خاك در سطح استان مشخّص شد.