بررسي نقش فعّاليّت زنان روستاهاي دهستان اسحاق آباد شهرستان نيشابور در دستيابي به توسعه پايدار روستايي

زنان روستايي به مثابه نيمي از جمعيّت، افزون بر انجام وظايف مادري و همسري، در توسعه پايدار روستايي نقش كليدي ايفا مي كنند؛ درواقع آنان به منزله پرورش دهندگان نسل هاي آينده و تأثيري كه بر تفكّر آنان درزمينه به كارگيري و استفاده از منابع مي گذارند و همچنين فعّاليّت هاي بي شماري كه بر دوش آن ها است؛ نقش بسزايي در دستيابي به توسعه پايدار روستايي دارند؛ امّا باوجود فعّاليّت زياد زنان در جوامع روستايي، نقش آنان در توسعه پايدار روستايي كم‌اهمّيت درنظر گرفته مي شود؛ ازاين‌رو هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش فعّاليّت زنان در دستيابي به توسعه پايدار روستايي در دهستان اسحاق آباد شهرستان نيشابور است. جامعه آماري پژوهش شامل همه زنان بالاي 15 سال ساكن روستاهاي دهستان اسحاق‌آباد است كه براساس آمار سال 1390 برابر با 3921 نفر هستند. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران برابر با 384 نفر تعيين شد. به منظور تجزيه و تحليل اطّلاعات از آزمون تي تك‌نمونه‌اي، همبستگي پيرسون و تكنيك پرومته استفاده شد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه با توجّه به نتايج آزمون تي تك نمونه اي، فعّاليّت زنان در بخش كشاورزي دامداري و صنعت به استثناء بخش خدمات، سبب پيش برد دهستان اسحاق آباد به سمت توسعه پايدار شده است؛ همچنين نتايج آزمون همبستگي پيرسون گوياي رابطه مستقيم و معني دار ميان ابعاد توسعه پايدار است. نتايج ديگر پژوهش بيانگر آن است كه بيشترين تأثير اشتغال زنان در دهستان مورد مطالعه ابتدا در بخش اقتصادي بوده؛ سپس سبب ارتقاء شاخص هاي اجتماعي و درنهايت شاخص هاي فرهنگي شده است. نتايج آزمون پرومته نيز بيانگر آن است كه در ميان روستاهاي دهستان مورد مطالعه، روستاي اسحاق‌آباد بالاترين رتبه و روستاي عزيزيه كمترين رتبه را ازنظر ابعاد توسعه پايدار دارند.