تأثير تغيير اقليم بر مقدار و توزيع مكاني مجموع موادّ جامد محلول در آبخوان ساحلي بندر گز

آبخوان هاي ساحلي درمعرض تهاجم آب شور دريا و ورود پساب آب شرب به وسيله چاه هاي جذبي و همچنين نشت از شبكه جمع آوري فاضلاب و تغيير در شرايط اقليمي هستند كه مي تواند در افزايش آلودگي آب زيرزميني بسيار مؤثّر باشد. هدف از نوشتار پيش رو ارزيابي تأثير تغيير اقليم بر مقدار و توزيع مكاني مجموع موادّ جامد محلول، در سطح آبخوان ساحلي بندر گز در شمال ايران با استفاده از شبيه سازي عددي است. به منظور شبيه سازي تراز سطح آب زيرزميني توزيع مكاني و همچنين تغييرات مقدار مجموع موادّ جامد محلول از مدل هاي مادفلو و ام. تي. تري. دي. ام. اس. استفاده شد و براي تعيين دقّت مدل از معيار ميانگين قدر مطلق درصد خطا استفاده شد. براي بررسي تغييرات آتي مؤلّفه‌هاي اقليمي بر مقدار و توزيع مكاني مجموع موادّ جامد محلول از گزارش پنجم هيئت بين الدّول تغيير اقليم و سناريوهاي جديد انتشار استفاده شده است. تأثيرات تغيير اقليم بر كيفيّت آب زيرزميني با دو سناريو خوش بينانه و بدبينانه بررسي شد. معيار ميانگين قدر مطلق درصد خطا در دوره واسنجي و صحّت‌سنجي به ترتيب در بازه هاي (00.029-0.008) و (0.055-0.032) قرار دارد كه بيانگر دقّت و همچنين اعتمادپذيري كاملاً مناسب مدل براي برآورد مقدار و توزيع مكاني مجموع موادّ جامد محلول در سطح آبخوان ساحلي است. بررسي نتايج سناريوهاي انتشار بيانگر آن است كه هردو سناريو نشان‌دهنده افزايش در بارش و دما در آينده هستند. سناريوهاي خوش بينانه و بدبينانه به ترتيب بيانگر يك رفتار تناوبي و افزايشي در مقدار متوسّط مجموع موادّ جامد محلول در آينده هستند؛ همچنين پيش بيني توزيع مكاني مجموع موادّ جامد محلول بيانگر آن است كه در شمال آبخوان مقدار آلودگي به شكل قابل توجّهي افزايش خواهد يافت و افزايش آلودگي در سطح آبخوان الگوي مكاني يكنواخت نخواهد داشت كه اين موضوع مي‌تواند ناشي از توزيع مكاني غير يكنواخت نواحي مسكوني و همچنين چاه هاي برداشت از منابع آب زيرزميني باشد.