ارزيابي دوره‌هاي برنامه‌ريزي توسعه و عمران شهر مشهد با استفاده از مؤلفه‌هاي رشد هوشمند

اين پژوهش سعي دارد بر مبناي شاخص هاي ارائه شده توسط نظريه رشد هوشمند شهر به ارزيابي طرح هاي توسعه و عمران در ايران بپردازد و ميزان همسو بودن اين اسناد را به عنوان جامع‌ترين و مهمترين سند توسعه‌ي شهر با ديدگاه رشد هوشمند پايش نمايد. روش اين تحقيق تحليلي تطبيقي و بر مبناي آمار استنباطي به دست آمده از تحليل و كدگذاري داده هاي سه دوره طرح هاي توسعه و عمران شهر مشهد و تلفيق آنها به روش ارزيابي چند معياره و سلسله مراتبي AHPمي باشد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه از بين 4 شاخص انتخاب شده به دليل وجود داده‌هاي قابل استناد در ايران از بين شاخص هاي ده‌گانه رشد هوشمند، اهميّت شاخص توسعه درون زا قوي و مستقيم به سمت جوامع موجود با توجه به شرايط و نيازهاي فعلي جامعه شهري در ايران از بقيه شاخص ها بطور چشم‌گيري بيشتر مي باشد. از دلايل آن شايد بتوان به اين مورد اشاره كرد كه با استفاده از مؤلفه‌ي توسعه به‌درون بتوان به ساير مؤلفه ها از جمله حفظ زمين هاي باز، كاربري مختلط، ساختمان هاي فشرده دست پيدا كرد. همچنين، با توجه به ضرايب اهميّت مؤلفه‌هاي بررسي شده، مشخص شد كه دوره‌ي برنامه ريزي طرح جامع مهرازان در بازه‌ي زماني 69-1349 در مجموع تطابق و همسويي بيشتري با شاخص هاي رشد هوشمند داشته است.