بررسي الگوي مديريت تعارض ذي‌نفعان و ذي‌نفوذان در ابرپروژه‌هاي شهر مشهد

ابرپروژه‌هاي شهري، كنشگران و ذي‌نفعان متعددي شامل مسؤولين امور شهري، سرمايه‌گذاران، طراحان، پيمانكاران، مالكين و شهروندان را بطور مستقيم و غير مستقيم درگير خود مي‌سازند. لذا شناخت درست ذي‌نفعان و پذيرش اجتماعي از عوامل مهم موفقيت ابرپروژه‌هاي شهري است. شهر مشهد، پروژه‌هاي بزرگ مقياس متعددي را طيّ دو دهه‌ي اخير تجربه كرده است و با وجود طرح انتقادات نسبت به تفكر حاكم بر فرايند تعريف و تصويب الگوي نوسازي و توسعه در اين پروژه‌ها، قلمرو و تعداد اين پروژه‌ها در حال گسترش است. در اين مقاله، با هدف بررسي وضعيت مديريت تعارض در ابرپروژه‌هاي مشهد، از طريق نظريه زمينه‌اي به بررسي سه پروژه نوسازي شهدا، نوسازي مجد و پروژه منطقه‌ي گردشگري سپاد پرداخته شده است. اطلاعات مورد نياز براي پاسخ‌گويي به سؤالات پژوهش كه شامل چگونگي حضور و چگونگي الگوي مديريت تعارض كنشگران مختلف در هر پروژه است، از طريق مصاحبه نيمه سازماندهي شده با كنشگران مختلف در اين پروژه‌ها گردآوري شد. طبق نتايج پژوهش، الگوي مديريت تعارض در ابرپروژه‌هاي مشهد بيش از همه مبتني بر اجتناب از بروز تعارض يا رقابت با تعارض بوده و الگوي توافق عمدتاً در تعارضات با سازمان‌ها، سرمايه گذاران، سازندگان و مالكان عمده به كار گرفته شده است.