قواعد جهان ژئوپليتيكي در دوران پسا وستفاليايي وتقويت نظام توليد و زايش كشورهاي جديد

كشورهاي موجود در فضاي ژئوپليتيك جهان در طيّ تاريخ همواره محل تغيير و تحول بوده و خواهند بود. در اين رابطه، مجموعه نيروهاي تغيير شكل سازي در عرصه‌ي ژئوپليتيك جهاني وجود دارند كه جريان تغيير و دگرگوني را تداوم مي بخشند. در رابطه با اين تغيير، ايزوستازي يا تعادلي مابين نيروهاي سياسي جغرافيايي متضاد هم بايد مدّ نظر قرار گيرد كه اين تعادل در راستاي وحدت‌سازي يا جداسازي ناشي از عامل حركت مي باشد. نيروهاي مخالف هم در دانش جغرافياي سياسي با مجموعه‌اي شامل 500 نيرو با نام‌هايي همانند نمادنگاري، سيركولاسيون، گريز از مركز و گرايش به مركز و براساس يافته‌هاي اين پژوهش سرزمين‌زدايي و  سرزمين سازيِ مجدد طبقه‌بندي مي‌شوند. گرچه رويكرد اصلي اين نوشتار نوواقع گرايي بوده و توجه اصلي آن به بازيگري حكومت در كنار ساير بازيگران فروملّي و فراملّي مي‌باشد؛ اما ملي‌گرايي به عنوان يكي از اصلي‌ترين نيروهاي ساختارزدا و تغييرشكل‌سازي است كه امكان و شرايط توليد كشورهاي جديد را فراهم مي‌سازد. جهاني شدن، واقعيات ژئوپيتيكي و روابط قدرت ازجمله ديگر شرايطي است كه اين توليد را تسهيل مي‌سازد. روش تحقيق اين مقاله  توصيفي تحليلي بوده و در پي پاسخ به اين سؤال مي‌ باشد كه آيا كشورهاي جديدي به نقشه‌ي سياسي جهان اضافه خواهد شد يا خير؟ نتايج پژوهش نشان مي‌ دهد نيرويي به نام سرزمين سازيِ مجدد در جغرافياي سياسي وجود دارد كه فضا و قوانين جغرافياي سياسي جهان ما را طيّ ساليان پيش رو تعريف و تعيين مي كند و امكان توليد و ظهور كشورهاي جديد در عرصه‌ي فضاي سياسي جهان را فراهم مي‌‌سازد.