ارزيابي ظرفيت‌هاي توسعۀ كارآفريني در نواحي روستايي منطقۀ مورد مطالعه: روستاهاي دهستان بيزكي

كارآفريني روستايي به عنوان يك راهبرد اساسي براي توسعۀ روستايي مي‌تواند كمك شاياني براي توسعۀ روستاها كرده و منجر به كاهش بيكاري و افزايش اشتغال و در نتيجه افزايش درآمد، متنوع‌سازي اقتصاد، استفادۀ بهينه از منابع و بهبود زندگي روستاييان شود. نكتۀ اساسي در تحقق فعاليت كارآفرينانه در سطح اجتماع، فراهم بودن زمينه هاي كارآفريني در جامعه است. اين مطالعه با هدف مطالعۀ ظرفيت‌هاي كارآفريني در زمينۀ توسعۀ روستايي انجام شد. روش پژوهش از نوع توصيفي تحليلي بوده كه جهت گردآوري داده‌ها از مطالعات اسنادي و ميداني به صورت پرسش‌نامه‌اي طراحي شد. جامعۀ آماري اين پژوهش خانوارهاي روستايي دهستان بيزكي (791=N) از توابع بخش گلبهار شهرستان چناران است كه با استفاده از فرمول كوكران و به روش نمونه‌گيري تصادفي، 155 خانوار از 10 روستاي دهستان به صورت تصادفي به عنوان نمونۀ مورد مطالعه انتخاب شدند. اين پژوهش در 5 بُعد اقتصادي، محيطي، ظرفيت فردي، زيرساختي، اجتماعي فرهنگي و نهادي تحليل آماري شده است. همچنين از روش تصميم‌گيري چند شاخصه VIKOR، به روش وزن‌دهي آنتروپي استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه از بين 10 روستاي دهستان بيزكي، روستاي سلوگرد با داشتن بيشترين ظرفيت‌هاي كارآفريني، رتبۀ اول و روستاي محمدآباد بلوچ با كمترين ظرفيت‌هاي كارآفريني رتبۀ آخر را به خود اختصاص داده‌اند. همچنين مقدار Sig آزمون مقايسۀ ميانگين‌ها يعني T براي تمام شاخص‌هاي اقتصادي، فردي، محيطي، اجتماعي فرهنگي و نهادي و زيرساختي برابر 0.000 (كوچكتر از 0.05) است؛ در نتيجه ُبعد اقتصادي، فردي، محيطي، اجتماعي فرهنگي و نهادي و زيرساختي تأثير بسيار بالا و مثبتي در ايجاد و توسعۀ ظرفيت‌هاي كارآفريني داشته است در نهايت با توجه به تحليل نتايج، پيشنهادهاي كاربردي ارائه شده است.