ذهنيّت‌سنجي ساكنان محله‌هاي جديد و برنامه‌ريزي شده درارتباط با مؤلفه‌هاي كيفيت زندگي (نمونۀ موردي: محله جاهدشهر مشهد)

توجه صرف به رشد شهرها و بازماندن از رويكردهاي توسعه‌اي نسبت به شهرها موجب به وجود آمدن پديدۀ ماكروسفالي در آنها شده است و اين موضوع تأثير مستقيم در سطح كيفيت زندگي در شهرها دارد. نكته قابل توجه در مواجهه با كيفيت زندگي، در نظر گرفتن آن در همۀ ابعاد (ذهني و عيني) است تا بتواند به صورت جامع مورد ارزيابي قرار گيرد؛ از اين رو، مقالۀ حاضر با هدف تحليل و بررسي كيفيت زندگي (دو بُعد عيني و ذهني) در محله‌هاي برنامه‌ريزي شدۀ شهري به دنبال ارتقاي كيفيت زندگي در اين دست از محله‌ها از طريق افزايش مؤلفه‌هاي محيطي است. محلۀ مورد مطالعه، محلۀ جاهدشهر واقع در منطقۀ 12 شهر مشهد است. معيارها و شاخص‌هاي كيفيت عيني و ذهني زندگي در 4 سطح به صورت سلسله مراتبي تدوين شده‌اند. روش مورد استفاده از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ روش توصيفي تحليلي است. گردآوري داده‌ها به روش كتابخانه‌اي و ميداني صورت گرفته و با استفاده از فرمول كوكران تعداد 372 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده و روش توزيع پرسشنامه تصادفي ساده است. در تحليل اطلاعات از نرم‌افزارهاي  SPSSو AMOS استفاده شده است. با توجه به نتايج به دست آمده، ميزان كيفيت ذهني زندگي در محلۀ جاهدشهر از نظر ساكنان درحد متوسط رو به ضعيف (فقط در بخش حمل و نقل خوب) و ميزان كيفيت عيني زندگي در حد متوسط رو به بالا (فقط در مؤلفه‌هاي امنيت اجتماعي و اوقات فراغت متوسط روبه ضعيف) ارزيابي شده است.