تحليل ارتباطات بين متغيّرهاي فضايي در دشت خان‌ميرزا: مقايسه‌ي كارايي الگوي رگرسيون وزني جغرافيايي و الگوي حداقل مربعات معمولي

بطور متداول، براي درك ارتباطات فضايي بين متغيّرها محققان علوم محيط‌زيست و جغرافيا از الگوهايي چون رگرسيون حداقل مربعات معمولي‌ (OLS) بهره مي‌گيرند كه داراي كاستي‌هاي بسياري در ارائه‌ي نتايج فضايي بويژه در مقياس محلي است. محققان در سال‌هاي اخير الگوي رگرسيوني وزني جغرافيايي‌(GWR) به منظور درك روابط بين متغيّرهاي فضايي در سطح محلي پيشنهاد داده‌اند. در اين تحقيق به منظور مقايسه‌ي كارايي اين الگوها، ميزان تغييرات كاربري اراضي‌ (به عنوان متغيّر وابسته) در رابطه با تغييرات افت و برداشت از منابع آب زيرزميني‌ (به عنوان متغيّرهاي مستقل) در دوره زماني 1379 تا 1389 در در دشت خان‌ميرزا‌ (استان چهارمحال و بختياري) مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور بررسي كارايي الگوها از ضريب تغييرات باقيمانده‌هاي استاندارد‌شده، وابستگي‌هاي محلي فضايي، شاخص مورن، معيار اطلاعات اكائيك تصحيح‌شده و ضريب تبيين محلي بهره گرفته شد. نتايج تحقيق نشان داد بر اساس ضريب تغييرات استاندارد شده، الگوي GWR قابليت انطباق داده‌ها را نسبت بهOLS  را دارا است. همچنين بر اساس نتايج ضريب تبيين بر روي متغيّرهاي تحقيق، الگوي GWRبرازش محلي مطلوبي را بين نقاط رگرسيوني و نمونه‌‌اي برقرار مي‌كند. بر اساس شاخص مورن، الگوي GWR كمترين شباهت مقداري و مكاني را درموقعيت‌هاي مجاور داده‌هاي نمونه‌‌اي نشان مي‌دهد و كارامدي الگوي GWR در ارائه‌ي خروجي‌هاي فضايي در برابر الگوي OLS را اثبات مي‌نمايد.