ارزيابي روش‌‌هاي درون‌‌يابي در پهنه‌‌بندي نياز مكاني به توان در كشاورزي استان خوزستان

استفاده بهينه از منابع براي انجام عمليا ت زراعي مزرعه، موضوع مهمي است كه همواره موردتوجه بوده است؛ اما بي توجهي به مسأله تخصيص بهينه منابع توان در كشاورزي به عنوان يكي از اقلام پرهزينه بخش كشاورزي منجر به بروز مشكلات فراوان شد ه است.دستيابي به توسعه در گرو شناخت جامع و آگاهي دقيق از امكانات، فرصت‌ها، توانمندي‌ها و محدوديت‌هايي است كه در راه رسيدن به وضع مطلوب وجود دارد. به منظور شناسايي فرصت‌ها و كمبودها در توسعه توان كشاورزي در استان خوزستان و به منظور پهنه‌بندي ميزان نيازمندي مناطق مختلف استان به ورود توان جديد از معيارهاي كمبود سطح مكانيزاسيون، ضريب كهنگي عمر تراكتورها، نسبت هكتار بر تراكتور و ميانگين هارمونيك عملكرد استفاده شد. براي پهنه‌بندي هر كدام از معيارهاي مذكور با استفاده از نرم‌افزار GIS روش‌هاي مختلف درون‌يابي مورد بررسي قرار گرفت و بهترين روش درون‌يابي به كمك روش ارزيابي متقابل و مقدار RMS تعيين شد. مطابق با نتايج، وابستگي مكاني متغيرها در حد متوسط مي‌باشد و تنها متغير ضريب كهنگي عمر تراكتورها در سطح پاييني از وابستگي مكاني قرار داشت. دقت روش درون‏يابي كريجينگ و روش‌هاي درون‌يابي قطعي تقريباً كارايي يكساني داشتند. مناسبت‌ترين روش درون‌يابي در پهنه‌بندي سطح مكانيزاسيون، كمبود سطح مكانيزاسيون، ضريب كهنگي، ميانگين هارمونيك عملكرد و نسبت هكتار به تراكتور به ترتيب LPI، GPI و LPI، IDW، LPI و RBF تعيين شد. پهنه‏بندي ميزان كمبود سطح مكانيزاسيون نشان داد كه در نواحي شرقي و بخش‌هايي از غرب استان بكمبود شديد سطح مكانيزاسيون وجود دارد. ضريب كهنگي عمر تراكتورهاي موجود در نواحي شمالي، شرقي و بخش‌هايي از جنوب استان از وضعيت مناسبي برخوردار نيست. بيشترين ميزان نسبت هكتار به تراكتور در نواحي شمالي استان و بخش‌هايي از نواحي شرقي و غربي ديده مي‌شود. نواحي شرقي استان نسبت به ساير نواحي ميانگين هارمونيك عملكرد بالاتري دارند. در همپوشاني وزن‌دار نقشه‌هاي توليد شده با استفاده از AHP فازي، معيار نسبت هكتار به تراكتور بيشترين وزن (0.30، 0.41، 0.54) را به خود اختصاص داد. مناطق استان براي ورود توان جديد در سه سطح با نيازمندي زياد، متوسط و كم قرار گرفتند.