تعيين اولويت احياء بافت هاي فرسوده شهري با استفاده از روش هاي تصميم گيري چند معياره (نمونه: محله سرشور مشهد)

شهر مشهد به عنوان دومين شهر پرجمعيت ايران با 2245 هكتار بافت فرسوده شهري كه يك سيزدهم مساحت شهر را شامل ميشود، با معضلي بزرگ براي احيا اين بافت مواجه مي‌باشد. محله سرشور مشهد كه در محدوده اطراف حرم مطهر امام¬رضا(ع) قرار گرفته، با وسعتي حدود 61 هكتار و شامل 2166 قطعه است. هدف پژوهش، اولويت‌بندي قطعات محله سرشور براي احياء مي‌باشد تا جهت‌دهي مناسبي براي دستگاه¬هاي متولي، ساكنين و سرمايه‌گذاران وجود داشته باشد. روش تحقيق، توصيفي/ تحليلي است و براي رسيدن به هدف، پنج شاخص قدمت، تعداد طبقات، كاربري، مصالح و دوام، انتخاب و از طريق برداشت ميداني از محدوده جمع‌آوري گرديد. براي تعيين وزن هر يك از معيارها و زير معيار¬ها، تعداد 50 عدد پرسشنامه در دو مرحله از متخصصان اين حوزه گردآوري و سپس اين اوزان يكسان براي هر يك از معيارها و زير معيار¬ها به همراه اطلاعات برداشت شده، به صورت جداگانه در مدل¬هاي تحليل سلسله مراتبي، تحليل شبكه¬اي، فازي و همپوشاني وزني در نرم‌افزار سيستم اطلاعات جغرافيايي وارد و اجرا شد كه خروجي نهايي نقشه¬ها به صورت قطعاتي با بيشترين تا كمترين اولويت جهت احياء به تفكيك هر مدل و كاربري طبقه‌بندي گرديد. نتايج حاصل از پژوهش بيان¬گر آن است كه در محله سرشور اولويت اول احيا، قطعات با كاربري مسكوني (52 قطعه) و در مرحله بعد قطعات با كاربري تجاري/ اداري (132 قطعه) قرار دارد. همچنين مشخص گرديد كه مدل¬هاي تصميم‌گيري چند معياره جهت تعيين اولويت احيا قطعات بافت¬هاي فرسوده شهري كارايي داشته و مدل فازي در مقايسه با ساير مدل¬هاي مورد بررسي دقت بيشتري دارد.