رتبه‌بندي مناطق شهري و شناسايي عوامل رضايت شهروندان از عملكرد اتوبوسراني زنجان (با استفاده از الگوي تلفيقي كانو– تاپسيس)

بي‌شك بدون جابه جايي نمي‌توان شهري را زنده و پويا تصور كرد. اين فعاليت چندان با زندگي بشر عجين شده است كه تقريباً نمي‌توان آن را جدا از فعاليت‌هاي روزمره به شمار آورد. در قرن گذشته تغيير جهت كلي از حمل‌ونقل خودرومدار به سمت گسترش شبكه‌هاي حمل‌ونقل همگاني به وجود آمده و از اواخر دهۀ 1980 سرمايه‌گذاري جهت ايجاد انواع سامانه‌هاي حمل‌ونقل همگاني در شهرها ابعاد گسترده‌تري يافته است. تحقيق حاضر با هدف شناسايي عوامل كليدي رضايت شهروندان از عملكرد اتوبوسراني زنجان و رتبه‌بندي مناطق شهري در جهت آسايش و ارتقاي سطح زندگي شهروندان، از نظر ماهيت، توصيفي و از لحاظ هدف، از نوع تحقيقات كاربردي است. جامعۀ آماري اين تحقيق شهروندان زنجاني است كه از اتوبوس‌ حداقل هفته‌اي دوبار استفاده مي‌كنند. حجم نمونه از طريق نسبت رضايت مشتريان محاسبه شده است. نتايج پياده سازي ماتريس كانو نشان دهندۀ نارضايتي كلي نسبت به عملكرد شبكۀ اتوبوسراني در سطح شهر زنجان با شاخص نارضايتي 54/0 است. بهينه‌نبودن خطوط و در نتيجۀ آن، افزايش زمان سفر از مهم‌ترين عوامل نارضايتي و برخورد مناسب مسافران و استقرار مناسب ايستگاه‌هاي اتوبوس مهم‌ترين دليل رضايت از سيستم اتوبوسراني شهر زنجان مي‌باشد. استفاده از اتوبوس در منطقۀ 3 كمترين كاربرد و در منطقۀ 2 بيشترين كاربرد را دارد. ديگر مناطق شهري از كاربرد مشابهي برخوردار هستند و تفاوت آن‌ها به لحاظ امتياز قابل توجه نمي‌باشد.