تحليل ارتباط بين سطح كيفيت محيطي و قيمت فروش مسكن در كلان‌شهر تبريز با استفاده از روش تحليل مؤلفه‌هاي اساسي

از آن‌جايي‌كه مسكن كالاي همگني نيست، تعريف دقيق مسكن از مهم‌ترين الزامات شناسايي مختصات آن محسوب مي‌شود و استانداردسازي مفاهيم در اين حوزه مي‌تواند بسيار راهگشا باشد. در اين راستا، بايد به شاخص‌هايي نظير كيفيت كالبدي – فضايي، كيفيت عملكردي، كيفيت محيطي و كيفيت مربوط به نيازهاي انسان توجه شود. در چهارچوب همين مفاهيم كليدي، ارتباط بين سطح كيفيت محيطي و قيمت فروش مسكن در شهر تبريز بررسي شده است. اين تحليل در دو مرحله انجام شده است. در مرحله اول شاخص‌هاي ذهني و عيني كيفيت محيطي با استفاده از مؤلفه‌هاي اصلي در 184 حوزه سرشماري كلان‌شهر تبريز كه 29 محله (ناحيه) شاخص شهر تبريز را در برمي‌گيرد، تجزيه‌وتحليل شده است. نتايج مرحله اول حاكي از اين است كه مزيت‌هاي كالبدي، عدم رضايت از تراكم بالا و برخي اثرات جانبي منفي ناشي از مناطق نامتجانس در سطح نخست تأثيرگذاري بر شاخص‌هاي محيطي قرار دارند. در مرحله دوم، ارتباط بين سطح شاخص‌هاي محيطي و قيمت فروش مسكن بررسي شده است. به اين منظور از ضريب همبستگي و آزمون خي‌دو استفاده شده است. نتايج بيانگر رابطه خطي مثبت و قوي بين سطح كيفيت محيطي و قيمت فروش مسكن در مناطق مختلف شهر تبريز است؛ به‌گونه‌اي كه متغير قيمت فروش مسكن به سطح كيفيت محيطي وابسته است.