تحليلي بر وضعيت مسكن در محلات شهر مراغه با استفاده از مدل هاي چند معياره

در آغاز هزاره سوم مشكل ديرپاي مسكن هنوز يكي از مهم ترين مشكلات جوامع بشري است و متأسفانه نسبت به گذشته ابعاد آن گسترده تر نيز گشته است. فقدان منابع كافي، ضعف مديريت اقتصادي، نداشتن برنامه ريزي جامع مسكن و ساير نارسايي هايي كه در زيرساخت هاي اقتصادي وجود دارد از يكسو و افزايش جمعيت شهرنشين از سويي ديگر تأمين سرپناه در كشورهاي در حال توسعه را به شكلي پيچيده و چند بُعدي در آورده است. بررسي وضعيت مطلوب مسكن در مناطق شهري يكي از شاخص هاي توسعه اقتصادي اجتماعي در كشورهاي جهان محسوب مي شود. يكي از راه هاي آگاهي از وضعيت مسكن در فرايند برنامه ريزي، استفاده از شاخص هاي مسكن است. اين پژوهش از نظر هدف از نوع كاربردي توسعه اي و از لحاظ روش انجام تحقيق، توصيفي تحليلي مي باشد. در اين پژوهش 24 شاخص كمّي و كيفي مسكن در 26 محلّه شهر مراغه با استفاده از داده ها و اطلاعات موجود از سرشماري هاي موجود و داده هاي مركز آمار در سال 1390 استخراج گرديد، سپس در تحليل داده ها، ابتدا با استفاده از ضريب آنتروپي شانون، وزن هر يك از شاخص ها برآورد گرديد و سپس با بهره گيري از مدل هاي MOORA، COPRAS و SAWو روش تركيبي (ادغام)، محاسبه و رتبه بندي شدند. در نهايت بر اساس نتايج حاصل از پهنه بندي فضايي محلات شهر مراغه از لحاظ شاخص هاي كمّي و كيفي مسكن با استفاده از نرم افزار Arc GIS نشان مي دهد 7/ 7 درصد محلات متعادل، 54/ 11 درصد محلات نسبتا متعادل، 62/ 34 درصد محلات نسبتا نامتعادل و 2/ 46 درصد محلات نامتعادل مي باشد.