نقش مراكز مذهبي در ايجاد همبستگي ميان شهروندان با رويكرد سرمايه اجتماعي (مطالعۀ موردي: شهر فردوسيه)

در دوران شهرنشيني حاضر به ويژه در جوامع جهان سوم كه بي اعتمادي و عزلت بر زندگي اكثريت شهروندان سايه افكنده است، تلاش در جهت همبستگي اجتماعي و بالابردن سرمايه اجتماعي درون شهرها از مهم ترين اهداف برنامه ريزان و مديران شهري مي باشد. به اين منظور مذهب با تكيه بر ابزارهاي مادي و معنوي خود نقشي به سزا در بالابردن حس تعلق و اعتماد اجتماعي و مهم تر از همه ايجاد وفاق و همبستگي اجتماعي بين شهروندان مي تواند داشته باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي نقش مراكز مذهبي به ويژه مسجد در ايجاد همبستگي ميان شهروندان با رويكرد سرمايه اجتماعي در مسجد جامع شهر فردوسيۀ شهرستان شهريار مي باشد. جامعه پژوهش را تمام شهروندان شهر فردوسيه تشكيل مي دهند. ابزار جمع آوري داده ها، پرسشنامه است. براي انجام اين تحقيق با توجه به حجم نمونه تعيين شده از طريق جدول مورگان، تعداد 341 پرسشنامه ميان شهروندان مورد مطالعه توزيع شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از مدل سازي معادلات ساختاري و با رويكرد حداقل مربعات جزئي (PLS) از طريق نرم افزار Smartpls.2 استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه مدل ايجاد شده براي ايجاد همبستگي ميان شهروندان از برازش مناسبي برخوردار بود و عوامل پيشنهاد شده به خوبي توانايي اندازه گيري مفهوم مورد نظر را دارند. بارهاي عاملي به دست آمده براي متغيرهاي مشاهده شده بالاتر از 5/0 بود و سازه ها از روايي و پايايي مناسبي برخوردار بودند؛ همچنين، بر اساس مدل ايجاد شده از طريق مدل يابي ساختاري، اعتماد و مشاركت ارتباطي معنادار و مثبت با همبستگي اجتماعي داشتند، در حالي كه انسجام اجتماعي ارتباطي معنادار با همبستگي اجتماعي نداشت.