تحليل تطبيقي رابطۀ بين فقر و خشونت شهري با استفاده از مدل ويكور (مطالعۀ موردي: محلّه‌هاي شهر يزد)

هدف از اين پژوهش بررسي رابطۀ بين فقر و گسترش انواع مختلف خشونت هاي شهري در سطح محلّه‌هاي شهر يزد است. با توجه به اهداف تحقيق، نوع تحقيق كاربردي و روش بررسي آن توصيفي تحليلي است. جامعۀ آماري، افراد مجرم در43 محلّۀ شهر يزد است. شاخص هاي تحقيق شامل: شاخص هاي فقر به عنوان متغيرهاي مستقل و شاخص هاي خشونت شهري به عنوان متغيرهاي وابسته مي باشد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها و بررسي ارتباط بين متغيرهاي تحقيق، از آزمون‌هاي آمار استنباطي مانند: ضريب رگرسيون چند متغيره و تحليل مسير و همچنين از شاخص نزديكترين همسايه و مدل ويكور براي رتبه بندي ميزان خشونت در محلّه‌هاي شهر يزد استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهد اكثر محلّه‌هايي كه داراي بيشترين ميزان فقر هستند؛ غالباً نقاط داغ خشونت نيز در همان محلّه‌ها بيشتر است. در اين ارتباط،  بر اساس مدل تحليل مسير،  شاخص پايين بودن ميزان درآمد و  بيكاري داراي بيشترين تأثير و دسترسي به خدمات، داراي كمترين تأثير در افزايش فقر و خشونت شهري مي باشند. همچنين در مورد اثر مستقيم، مؤلفۀ سطح سواد داراي كمترين اثر و مؤلفۀ ميزان بيكاري داراي بيشترين اثر در افزايش خشونت هاي شهري بوده است كه ضريب همبستگي چندگانه با مقدار 0/741 رابطۀ بين گسترش ميزان فقر و افزايش ميزان خشونت و كاهش احساس امنيت در سطح محلّه‌هاي شهر يزد را تأييد مي نمايد. در نهايت راهكارهايي جهت از بين بردن فقر و كاهش خشونت شهري در سطح محلّه‌هاي شهر يزد ارائه شده است.