تحليل فضايي مناطق شهري قم به منظور احداث پروژۀ مسكن اجتماعي با تاكيد بر روش تحليل سلسله مراتبي

مسكن اجتماعي  به نوعي خاصي از تامين مسكن اطلاق مي شود كه اساساً توسط دولت ملّي يا محلي و با هدف خانه دار كردن گروه هاي كم درآمد صورت مي گيرد. شهر قم يكي از شهرهاي بزرگ ايران است كه با توجه به جمعيت بالاي آن نياز به توجه در بخش مسكن دارد. يكي از مهم ترين عوامل در ايجاد و ساخت پروژه هاي  مسكوني، مكان يابي بهينه آن مي باشد. يكي از روش هاي تصميم گيري، از طريق وزن دهي به معيارها روش سلسله مراتبي است. با استفاده از اين روش، معيارها و زيرمعيارها رتبه بندي شده و گزينه هاي مناسب براي اتخاب مكان بهينه مشخص مي شوند. اين پژوهش به صورت كاربردي و به روش توصيفي– تحليلي و با تكيه بر منابع كتابخانه اي صورت گرفته است. معيارها و ريزمعيارهاي مؤثر در مكان يابي فضاهاي مسكوني معرفي و درخت سلسله مراتبي معيارها ترسيم شده است. اين معيارها در قالب پرسشنامه اي تنطيم و در بين كارشناسان شهري و مسكن شهرداري قم توزيع شد و براي محاسبۀ ميانگين وزن هاي داده شده هر معيار و زيرمعيار، از مقايسه زوجي استفاده شده است. پس از انجام محاسبات مربوطه در فرايند تحليل سلسله مراتبي، نتايج و  خروجي مدل به گونه اي بود كه منطقۀ 8 مناسب ترين منطقه براي احداث پروژه مسكن اجتماعي تشخيص داده شد. مناطق 2 و 3 نيز پس از منطقۀ 8 در اولويت هاي بعدي قرار مي گيرند. در همين راستا، مناطق 5 و 6 و 7 نامناسب ترين مناطق در مكان يابي و احداث اين پروژه مي باشند.