بررسي و تحليل توسعۀ درون زا در نواحي شهري (مطالعۀ موردي: شاهين‌شهر)

تبيين موضوع: گسترش افقي شهرها در چند دهه اخير در كشور با تخريب سطح وسيعي از اراضي كشاورزي‌ و سرمايه‌هاي طبيعي شهرها، در دستيابي به شكلي پايدار از كالبد شهر با چالش مواجه شده است. نظريه توسعه دروني كه از اصول ده‌گانه رشد هوشمند مي‌باشد، در راستاي اهداف توسعه پايداراست. به موجب اين رويكرد اراضي باير و ناكارآمد به عنوان سازوكار تحقق سياست هاي توسعه دروني شهر مي‌باشد. بنابراين چنانچه در يك محدوده‌ زيستي پراكنده روي كالبدي اتفاق بيافتد يعني مازاد بر نياز كالبدي، جمعيت ساكن، فضا اشغال گردد مي‌توان به اين نتيجه رسيد كه درون شهر فضاهاي بلا استفاده، رها شده و ناكارآمد و فرسوده وجود دارند كه برنامه ريزي جهت استفاده مناسب از آن‌ها اهميت پيدا مي‌كند. روش: در اين پژوهش هدف، بررسي وضعيت نواحي شاهين شهر از لحاظ توسعه با تأكيد بر ويژگي‌هاي مسكن، شاخص‌هاي مرتبط با آن و ميزان برخورداري مي‌باشد. جهت بررسي روابط بين متغييرها، با نرم افزار AMOS و روش معادلات ساختاري مورد تجزيه قرارگرفت . يافته‎ها: نتايج نشان داد طرح‌هاي توسعه شهر و ايجاد مسكن در آينده در تمام ابعاد زيست‌محيطي، اقتصادي، اجتماعي، كالبدي به جز بعد دسترسي، عامل اصلي‌ گسترش كالبدي شهر است.سپس با تكنيك Antropi و VIKORجهت وزن دهي و رتبه‌بندي نواحي استفاده شد. نتايج: نتايج تكنيك ويكور نشان داد كه نواحي‌شهري از نظر شاخص‌هاي پژوهش و به لحاظ توسعه دروني، به ترتيب ناحيه فردوسي در رتبه اول برخورداري‌ و ناحيه گلديس در رتبه آخر قرار گرفته است.