تاثير رقابت پذيري شهري بر رقابت پذيري ملي

بيش از سه دهه است كه رقابت پذيري در فضاهاي متفاوتي نظير بنگاه ها، شركت ها، شهرها، مناطق و ملت ها مطرح شده است و اين مفهوم در بررسي علل موفقيت يا ناكامي نهادهاي فوق به ويژه در عرصه هاي اقتصادي از اهميت به سزايي برخوردار گرديده است. رقابت پذيريِ شهري در سطح حكومت هاي ملي و تعاملات جهاني به يك جزء حياتي در رقابت پذيري اقتصاد ملي تبديل شده است.در اين پژوهش، 107 كشور از سرتاسر دنيا با 481 شهر به منظور ارزيابي تأثير رقابت پذيري شهري بر رقابت پذيري ملي مورد بررسي قرار گرفتند. مطالعه به صورت كتابخانه اي بوده و از داده هاي برخي نهادهاي معتبر دانشگاهي و بين المللي براي اين منظور بهره گرفته شده است. گرچه در برخي متون به طور موردي بر رابطه بين رقابت پذيري شهري و ملي تأكيد شده است، اما در آن ها بر رويكردي جامع و فراتر از حدود يك شهر يا كشور يا منطقه اي خاص تمركز نشده است. در اين مقاله به صورت كمي نشان داده مي شود كه بين رقابت پذيري شهري و ملي ارتباط معناداري وجود دارد. بر مبناي تحليل ارائه شده مي توان از شاخص رقابت پذيري شهري به عنوان يك راهنما براي متناسب ساختن سياست‌هاي شهري بهره گرفت. اين امر مي تواند در عرصه ملي يك بعد مهم از سياست اقتصاد كلان و پي گرفتن توسعه اقتصادي ملي را تشكيل دهد.