ارتباط مديريت كارآفرينانه، بازارگرايي و عملكرد

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي بازارگرايي بر ارتباط بين مديريت كارآفرينانه و عملكرد سازماني انجام شده است. بدين منظور پرسشنامه‌اي براي سنجش اين متغيرها طراحي شد و پس از اطمينان از روايي و پايايي ابزار اندازه‌گيري توسط تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي، در ميان نمونه‌اي متشكل از 292 نفر از مديران شركت‌هاي صنايع شيميايي توزيع شد. روش پژوهش حاضر، توصيفي پيمايشي از نوع همبستگي است. نتايج حاصل از الگوي اين پژوهش نشان داد كه مديريت كارآفرينانه به طور مستقيم، با عملكرد سازماني ارتباط مثبت و معناداري دارد. همچنين نتايج نشان داد اگر مديريت كارآفرينانه با بازارگرايي همراه باشد تأثير آن بر عملكرد بيشتر و پايدارتر خواهد بود؛ بنابراين تأثير غيرمستقيم مديريت كارآفرينانه بر عملكرد سازماني از تأثير مستقيم آن بيشتر است. همچنين شركت‌هايي با درجه كارآفريني و بازارگرايي بالا از سبك مديريت كارآفرينانه استفاده مي‌نمايند درحالي‌كه شركت‌هايي كه درجه كارآفريني و بازارگرايي پاييني دارند از سبك مديريت اداري و محافظه‌كارانه استفاده مي‌نمايند.